به گزارش بانک و صنعت، در پی کووید 19، اکثر دولت ها با بیکاری بی سابقه ای روبه رو شدند. این امر به ویژه در اقتصادهای درحال توسعه که فاقد شبکه های ایمنی اجتماعی قوی هستند چالش برانگیزتر شد. این وضعیت می تواند به طور بالقوه فرار مغزها را تسریع کرده و جذابیت پیوستن به گروه های افراطی را افزایش دهد. مجمع جهانی اقتصاد گزارشی در این باره منتشر کرده است.
ازآنجاکه شرکت های کوچک اکثر مشاغل را در اقتصادهای درحال توسعه شامل می شوند، تحریک رشد از طریق کارآفرینی برای رسیدگی به این مسائل بسیار مهم است. حتی قبل از کووید 19 تعداد کمی از کشورهای درحال توسعه در این امر موفق بودند.
بین ماه های می و آگوست سال 2020، ما مطالعه ای برای کشورها روش های رفع این کاستی های دولت انجام دادیم. این مقاله مداخلات دولت برای تحریک کارآفرینی در بازارهای پیشرو (Frontier markets) و نوظهور با مفهوم «جوامع کارآفرین» را بررسی می کند.
بازارهای پیشرو پایدارتر از کشورهای کمتر توسعه یافته (LDCs) هستند اما نه به اندازه بازارهای نوظهور. این هم احتمالا به دلیل اندازه کوچک تر یا ریسک سرمایه گذاری بیشتر آنها است.
نتایج نشان می دهد که دولت ها فرصتی فوری برای استفاده از تنظیم مجدد پساکووید 19 دارند تا توسعه کارآفرینی را اصلاح کنند و سیاست هایی را که فعالیت ها را از پایین به بالا تحریک می کند طراحی کنند. برای این کار آنها باید از شناسایی نیازهای کارآفرینان محلی شروع کنند.
با استفاده از این بینش، دولت ها باید تلاش ها و اهداف پشتیبانی را متناسب را منابع و ظرفیت های موجود توسعه دهند. سرانجام با استفاده از موقعیت منحصربه فرد خود برای ایجاد پشتیبانی بین المللی درحالی که از روندها و اطلاعاتشان مراقبت می کنند، می توانند بدون خفه کردن نوآوری، توسعه اقتصادی پایدار را ارتقا دهند.
*سه حوزه تمرکز در طراحی مجدد پشتیبانی از کارآفرینی
مطالعه ما معضلی که به ویژه در بازارهای درحال توسعه آشکار است را مشخص می کند. از یک سو رشد پایدار اقتصاد و ایجاد اشتعال نیاز به جامعه کارآفرین قوی دارد. از سوی دیگر هیچ راهنمایی برای ایجاد این جوامع یادگیری و آزمایش در زمینه بازارهای درحال توسعه وجود ندارد.
برای افزایش شانس موفقیت در این مرحله اولیه، مطالعه ما توصیه می کند که مقاماتی که به دنبال حمایت از کارآفرینی برای توسعه پایدار هستند باید در این سه زمینه تمرکز کنند:
1.به صورت انتقادی تحلیل کنید که کدام نوع کارآفرینی متناسب با شرایط محلی است
این شامل شناسایی محدودیت های محلی برای رشد، از جمله عوامل سیاسی است و اینکه چه فعالیت های مزیت نسبی محلی را به حداکثر می رساند.
منابعی که دولت می تواند به توسعه کارآفرینی اختصاص دهد، تصویب قوانینی از جمله مسائل قانونی، اصلاحات مالی و بازار کار است. نتیجه چنین تحلیلی باید درک عمیق از فضای کارآفرینی محلی و چشم انداز آن برای کمک به رشد توزیع باشد.
2.مداخلاتی که دسترسی کارآفرینان به استعدادها، بازارها و سرمایه را بهبود می بخشد در اولویت قرار گیرد
این سه حوزه محدودیت های لازم را برای رشد در بازارهای درحال توسعه دارند. مداخلاتی که گفته می شود باید با بینش از مرحله اول به دست آمده باشد. مقامات باید دستیابی به اهداف واقع بینانه را در اولویت قرار دهند به جای اینکه با اهداف بیش از حد بلندپروازانه خطر شکست را محتمل تر کنند.
3.با جامعه کارآفرینی انتظارات واضحی ایجاد کنید
برنامه ای واقع بینانه و قابل اندازه گیری با یک جدول زمان بندی مشخص با کارآفرینان می تواند به مرکزی برای ارتباط نزدیک تر دولت و جوامع کارآفرینی تبدیل شود. البته مشروط به اینکه هر دو طرف پایبند باشند.
هرگونه تعامل دولت باید با تعهد بلندمدت برای ایجاد ثبات و رشد جامعه کارآفرینی باشد. مطالعه ما توصیه می کند طرحی با سه افق زمانی مشخص طراحی کنید.
*به سمت مشارکت دولت و کارآفرینان بعد از کووید
نقش دولت ایجاد سیستم نیست و آنها نمی تواند یک شبه به جوامع کارآفرینی شکل دهند. بااین حال در مواجهه با رکود اقتصادی پس از کووید 19 و ثبت بیکاری، مقامات در بازارهای پیشرو باید روی وظایف خود در تحریک فعالیت های کارآفرینی تجدیدنظر کنند. آنها باید این کار را ایجاد ظرفیت در طراحی، اجرا و نظارت بر سیاست های متناسب با نیازهای کارآفرینان محلی و در دسترس بودن منابع انجام دهند.
مقامات باید بتوانند سیاستی را توسعه دهند که دسترسی SME ها را به بازارها، استعدادها و امور مالی بهبود بخشد. دولت ها همچنین باید وارد عمل شوند تا به عنوان شریک محلی طولانی مدت برای جوامع کارآفرین عمل کنند تا وقتی بخش خصوصی تمایل یا توانایی ندارد، حضور داشته باشد.
برای پیشبرد رشد بلندمدت، دولت ها باید هم زمان با فساد مقابله کنند، مداخلات منحرف کننده بازار را حذف و در یک منبع قدرت قابل اعتماد سرمایه گذاری کنند.
