به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت، طبق سند چشم انداز 1404، صنعت خودروی کشور ما باید سالانه 3میلیون دستگاه خودرو تولید کند. از این مقدار باید 2میلیون دستگاه خودرو برای تامین نیاز داخل تولید شود و یک میلیون دستگاه خودرو نیز به فروش برسد. در شرایطی که درحال حاضر صادرات خودروسازان به زحمت، به چند ده هزار دستگاه در سال می‌رسد، این امر بسیار بعید خواهد بود. در هر حال با وجود افزایش تولید و روند صعودی آن، نمی توان امیدوار بود که در سال 1404، سه میلیون دستگاه خودرو توسط ایران به تولید رسیده باشد.
خودرو سازان سال 96 را با افزایش تولید 13?7درصدی نسبت به سال 95، به پایان رسانده و توانستند بیش‌از 1میلیون و 534 هزاردستگاه خودرو تولید کنند. در این میان باید توجه داشت که از تیر ماه و با افزایش استانداردهای خودرویی به بیش از 60مورد، احتمالا بخشی از خودروها باید از تولید خارج شوند. در نهایت با افزایش استانداردها به 85 مورد وعده داده شده توسط سازمان ملی استاندارد در دی ماه سال جاری قاعدتا باید از میزان تولید خودروها کاسته شود. آن طور که اعلام شده است بسیاری از خودروهای زیر 40میلیون‌تومان، توانایی پاس کردن این استانداردها را ندارند.
سال گذشته بیش‌از 1میلیون و 440 هزار دستگاه خودروی سواری در کشور ما تولید شده است. اگر خودروهایی را که توانایی پاس کردن استانداردها را ندارند، از میزان تولید کم کنیم؛ بیش‌از 500هزارخودرو از تولید فعلی کاسته خواهد شد. البته باید جدی بودن یا سهل گرفتن وزارت صمت و سازمان ملی استاندارد در اجرای این استانداردها را نیز در نظر گرفت. در این صورت نتیجه اجرایی شدن استانداردها متفاوت خواهد بود.
در صورت اجرای صحیح استانداردها و خروج خودروهای قدیمی از خطوط، و عدم معرفی و تولید جایگزین این خودروها، ایران به چشم اندازی که برای سال 1404 و در بخش تولید ترسیم کرده است، هرگز دست پیدا نمی‌کند. حال باید دریابیم که اگر به اهداف این چشم انداز دست پیدا نکنیم، چه پیش روی صنعت خودرو خواهد بود.
اگر تولید 3میلیون دستگاه خودرو محقق نشود و بخواهیم در حد تولید 1میلیون و500 تا 2میلیون باقی بمانیم، خیلی از سرمایه گذاری‌ها در صنعت خودرو دارای توجیه اقتصادی نخواهد بود.
به نظر می‌رسد باید حداقل به این 3میلیون دستگاه تیراژ خودرو دست پیدا کنیم که بتوانیم در بعضی از بخش‌های قطعه سازی و تکنولوژی های پیشرفته، سرمایه‌گ ذاری مناسب را انجام دهیم. پس صادرات حتما باید جزو برنامه اصلی خودروسازان باشد.
صادرات موضوعی است که اگر صنعت خودرو نتواند آن را گسترش دهد، دچار مشکلات فراوانی خواهد شد. در‌صورتی که میزان صادرات خودرو از ایران افزایش پیدا نکند، ظرفیت تولید خودرو در کشورمان پایین خواهد آمد. دوم این که وقتی خودروسازان خارجی ملزم باشند خودروها را از این منطقه صادر کنند؛ با توجه به شرایط خوبی که در منطقه داریم و غیر از ما و ترکیه، کشور دیگری صنعت خودرو ندارد، خودرو سازان خارجی عملا مجبور خواهند بود برای این بازار 400، 500میلیون‌ن فری خودروهای به‌روزترشان را عرضه کنند، نه این‌که خودروهایی را بیاورند که انتهای عمرشان است و تازه وارد ایران می‌شوند.
همکاری با خودروسازان برتر و تولید و عرضه محصولات جدید و به‌روز در کشور و داخلی سازی آن نیز موضوعی است که خودروسازان باید برای رسیدن به بخش دیگری از سند چشم انداز 1404 در نظر داشته باشند. عرضه تولیدات قدیمی در کشور نه تنها صادرات آن ها را در بازارهای منطقه‌ای امکان پذیر نمی کند، بلکه این صنعت را دچار پس رفت خواهد کرد.
ورود خودروهای به روز و داخلی سازی تا سقف بیش از 50 درصد باعث می شود صادرات خودرو و قطعه افزایش پیدا کند. چرا که خودروهای جدید و مدرن خواهان بسیاری در منطقه دارند. صادرات این خودروها باعث افزایش و رونق قطعه سازان و صادرات قطعه از کشور خواهد شد و همین باعث ارتقای سطح قطعه سازان ما می‌شود.
پروژه‌های تندر و ساندرو، چون با همکاری قطعه سازان ما صورت گرفت، در ارتقای سطح قطعه سازان ایرانی نقش مهمی داشت و به پیشرفت تکنولوژی آن‌ها کمک کرد. به صورت کلی اگر فقط بخواهیم بازار 1?5میلیونی خودمان را در نظر بگیریم، به هیچ وجه سرمایه گذاری ها، توجیه اقتصادی نخواهد داشت.
توجیه اقتصادی در تولید 3میلیون خودرو بیشتر نمود پیدا می‌کند. آمدن شرکت های معتبر خارجی به ایران، باعث ارتقای شبکه خدمات پس‌از فروش و ارتقای قطعه سازی کشورمان می‌شود. زیرا پتانسیل برای تولید 3میلیون‌خودرو در ایران وجود دارد.
بحث دیگر در خصوص چشم انداز خودرو، خدمات پس ازفروش در کشور ماست. قرار است در کشور تا 3میلیون خودرو در سال تولید شود، درحالی که وضعیت شبکه خدمات پس از فروش ما، جوابگوی این تعداد خودرو نیست. بنابراین این بخش باید توسعه پیدا کند. همانطور که لازم است فعالیت کارخانجات تولید خودرو گسترش یابد، شبکه خدمات پس‌از فروش هم باید توسعه پیدا کند.
