به گزارش بانک و صنعت، طرح صیانت از کاربران در فضای مجازی از همان زمانی که مطرح شد با انتقادهای زیادی روبه رو شد. در نهایت امروز از دستور این هفته مجلس خارج شد. اما برای بررسی طرح های این چنین باید گفت که به طور مثال مگر می شود برق را قطع کرد و مردم بدون برق زندگی کنند؟ دیدید که چند هفته برق قطع بود و ]ه اتفاقاتی در کشور رخ داد. حتی قیمت سیمان هم افزایش پیدا کرد.
در حال حاضر فضای مجازی و اینترنت جز جدایی ناپذیر کار و زندگی مردم است. به خصوص دانشگاه و نسل جدید، همه زندگی شان اینترنت است. امروز به یک دانشجوی کارشناسی، نه ارشد و دکترا بگویید اینترنت وجود ندارد، تحصیلش مختل می شود. امروزه اینترنت در رده آب، برق، تلفن و گاز است. همان طور که نمی شود یک لحظه زندگی بدون آب و برق و گاز و تلفن را تصور کرد، زندگی بدون اینترنت هم غیرممکن شده است.
اما این به این معنی نیست که لاقید باشد و نظارتی صورت نگیرد. به هرحال اگر امروز در بازار چاقو فروشان هم نظارت صورت نگیرد، آنجا ممکن است بزهکاری اتفاق افتد. اگر هر کس مجاز باشد که یک قمه حمل کند، حتماً تهدید امنیتی اتفاق می افتد و بدیهی است که نیاز به نظارت داشته باشد؛ لذا اینترنت هم مانند هر ابزار دیگری هم می تواند ایجادکننده یا خلق کننده فرصت باشد و هم زمان تهدید به حساب آید. به عنوان مثال ساده بد افزارها و هکرها، چه زیان هایی ایجاد می کنند؟ آنها مانند کسی هستند که چاقو می خرد و مردم تهدید می کند. همان طور که مردم راضی به کنترل و برخورد با قمه کش هستند، در مورد هکرها و بزه کاران دنیای مجازی هم مردم قبول دارند که باید برخورد صورت بگیرد.
از طرفی هر جامعه ای برای خودش ارزش های اخلاقی دارد. ایران با اینکه در علوم مختلف، توسعه پیدا کرده است، اما اخبار، اخبار قهوه خانه ای است. در قدیم چطور مردم در قهوه خانه دوره هم می نشستند و اخبار محله را ردوبدل می کردند و بقیه هم بدون بررسی صحت وسقم آن خبر، آن را پخش می کردند، حالا همان ها به فضای مجازی رفته اند، اما این بار به وسعت ایران. یک کانال با 300 عضو، یک ادعا را مطرح می کند بلافاصله کل شبکه ها پخش می کنند. در نتیجه این ها است که بزرگ ترین سرمایه کشور، یعنی سرمایه اجتماعی را از بین می برد. سرمایه اجتماعی ای که مهم ترین عنصر آن هم اعتماد است. شما اعتماد را از مردم بگیرید، مثل این است که بگوید در تهران پلیس نیست. احساس عدم اطمینان به امنیت در بهترین خانه، ماشین و شرایط، باعث می شود که زندگی آرامی را طی نکنید.
همان طور که گفتم طرح صیانت از کاربران فضای مجازی را باید در دو بخش مدنظر قرار دارد. اول اینکه زندگی بدون اینترنت و فضای مجازی معنا و مفهوم ندارد. دوم اینکه هر ابزاری هم تهدید است و هم فرصت. اما باید با ابزار قانونی بر آن نظارت کرد.
حال اینکه دقیقاً طرح صیانت از کاربران فضای مجازی با چه بندهایی و چه نکاتی را مطرح می کند، باید مورد بررسی دقیق اهل فن قرار بگیرد و آنها اعلام کنند دقیقاً کدام بندها خوب و کدام بندها نامطلوب است.
