او با اشاره به فرآیند دشوار و طولانی دریافت وام مرمت و بازسازی بناهای تاریخی، افزود: بانک مدارک زیادی برای وام می خواست. سند ملک را هم برای ضمانت در اختیارشان قرار دادیم. به خاطر قدمت تاریخی خانه، کارشناس دادگستری هم بازرسی کرد. شش هفت ماه دوندگی کردیم تا سرانجام 200 میلیون تومان وام گرفتیم. بازپرداخت آن با یک سال تنفس بود که با سال کرونا مقارن شد. اسفندماه 99 از بانک تماس گرفتند که مهلت تنفس تمام شده و اقساط وام را باید بپردازیم. درحالی که به خاطر کرونا، مرمت بنا تمام نشده بود و ما نتوانسیم هتل را بهره برداری کنیم.
این سرمایه گذار ادامه داد: به اداره میراث فرهنگی مراجعه کردیم، گفتند به همه سرمایه گذاران نامه داده اند مبنی بر این که بانک تا یک سال دیگر مهلت بازپرداخت را تمدید کند، اما بانک توسعه و تعاون به ما اعلام کرد اعتبار تفاهم نامه اش با اداره میراث فرهنگی تمام شده و این نامه فاقد اعتبار است. ضمن این که سود بازپرداخت هم به 18 درصد تغییر کرده است. تاکید هم کردند در صورت دیرکرد در بازپرداخت، از اول اسفندماه 99 مشمول جریمه می شویم. از طرفی برای شروع قسط بندی وام به پروانه بهره برداری نیاز بود، درحالی که هتل سنتی ما هنوز به بهره برداری نرسیده بود که از میراث فرهنگی پروانه بگیرد.
او افزود: جلسه ای با مدیرعامل بانک مربوطه در استان برگزار کردیم و قول مساعد دادند تا شش ماه دیگر مهلت بدهند، اما مدیرکل امور حقوقی همان بانک نپذیرفت. بنابراین رییس شعبه ای که وام را از آن گرفته بودیم و در تمام این مدت هم کمال همکاری را داشت، پیشنهاد کرد وام را کامل تسویه کنیم. بهترین راه حل برای ما در شرایط کنونی بود. از دوستان پول قرض کردیم که این وام را پس بدهیم، در یک مرحله 160 میلیون تومان به بانک پرداخت کردیم و 85 میلیون دیگر را قرار بود در مرحله بعد واریز کنیم، اما اتفاق دیگری افتاد؛ هفته پیش وقتی مبلغی وارد حساب شخصی ام شد بدون اطلاع قبلی و یک جا برداشت شد. پیگیری که کردم، گفتند به عنوان جریمه دیرکردِ اقساط برداشت شده است. این حرکت از سوی اداره بانک توسعه و تعاون در شیراز انجام شده بود، چون شعبه ای که وام را از آن گرفته بودیم از برداشت این پول بی اطلاع بود.
او با انتقاد از این شیوه برخورد بانک ها و حمایتی که از سرمایه گذار خصوصی به ویژه در دوران کرونا وجود ندارد، گفت: افرادی مثل من در بافت تاریخی سرمایه گذاری می کنند، خانه های تاریخی را احیا می کنند، به بافت های قدیمی که رو به تخریب و نابودی رفته اند رونق می بخشند و آن ها را از حالت مخروبه درمی آورند، آن وقت یک حمایت نمی توانند از سرمایه گذار داشته باشند!؟ البته که اداره میراث فرهنگی در حد توان حمایت می کند اما بانک با سرمایه گذار طوری برخورد می کند که انگار ما پول نزول گرفته ایم و باید سریع برگردانیم.
نوراللهی اظهار کرد: مسؤول حقوقی این بانک که مخالفت مهلت دادن به سرمایه گذاران برای بازپرداخت وام است، کرونا را به هیچ وجه عاملِ اخلال در بازسازی و مرمت نمی داند، معتقدند همه مردم با کرونا زندگی می کنند و اخلالی ایجاد نشده است! به جای این که از سرمایه گذار حمایت کنند او را تحت فشار می گذارند تا وام را سریع تر تسویه کند. این خانه فقط یک درصد تا پایان مرمتش باقی مانده است، اما کاری کرده اند که قصد فروش آن را کرده ام.
او بیان کرد: زمانی که مرمت و بازسازی این خانه تاریخی را شروع کردم، سراسر عشق و علاقه بودم، اما حالا به انزجار رسیده ام. بانک مدام تماس می گیرد که اقساط وام را پرداخت کنیم و ما را تحت فشار گذاشته است. اداره میراث فرهنگی می گوید بقیه سرمایه گذاران هم همین وضعیت را دارند. عجیب است این سرمایه گذارها برای آبادانی محل زندگی همین مردم تلاش می کنند چرا با آن ها این طور برخورد می شود؟
این سرمایه گذار اضافه کرد: حتی اگر هتل را بهره برداری کرده بودیم در یک سال گذشته مسافر نبود که بتوانیم درآمد داشته باشیم؛ چرا بانک کاری می کند که از سرمایه گذاری منصرف شویم و خانه ای را که با عشق بازسازی کرده ایم بفروشیم. کرونا که فقط مختص ایران نیست؛ چرا مسؤولان بانک سرمایه گذار را درک نمی کنند، حتی شش ماه نمی توانند مهلت بدهند؟!