بانک و صنعت، روشنایی شبانه در کره‌شمالی طی سال‌های 2013 تا 2015 به میزان 40 درصد کاهش یافت. طبق تصاویر مشاهده شده از فضا در شب، کره‌شمالی شبیه به اولین عکس منتشر شده از یک سیاه‌چاله است: حفره‌ای که توسط نورهای درخشان کره‌جنوبی، چین و روسیه احاطه شده است و هیچ راه فراری از آن ندارد. این پادشاهی منزوی مقدار اندکی نور از خودش ساطع می‌کند که در مدار ماهواره‌ها قرار می‌گیرد. روشنایی شب یکی از معدود منابع موثق اطلاعاتی در مورد این کشور است. وضعیت موجود نشان می‌دهد اقتصاد کره‌شمالی در برابر تغییرات آب و هوا ضعیف‌تر، ناپایدارتر و آسیب‌پذیرتر از آن است که تاکنون فکر می‌کردیم.
نورهای شب یک شاخص بسیار قوی برای آگاهی از میزان فعالیت‌های اقتصادی است. یک مقاله جدید که توسط صندوق بین‌المللی پول منتشر شده است، بر این مساله صحه می‌گذارد و می‌گوید این شاخص حدود 44 درصد از اختلاف سرانه تولید ناخالص داخلی در کشورهای مختلف را نشان می‌دهد، ارتباط روشنایی شب و سرانه تولید ناخالص داخلی بسیار نزدیک است؛ مانند رابطه قد انسان با اندازه دستش. در مکان‌هایی که این داده‌های مربوط به تولید ناخالص داخلی وجود ندارد یا دستکاری شده، روشنایی شب به عنوان یک معیار خروجی جایگزین استفاده می‌شود. مطالعه دیگری نشان داده بود که در میان کشورهای با روشنایی یکسان، رشد تولید ناخالص داخلی در دیکتاتوری‌ها حدود 15 تا 30 درصد بالاتر از دموکراسی‌ها بوده است.
داده‌های اقتصادی قابل اتکار در کره‌شمالی از هر کشور دیگری کمتر است. دقیق‌ترین اعداد مربوط به بانک مرکزی کره‌جنوبی است که این اعداد را از ارقام مربوط به حجم تولید کالاهای مختلف بدست آورده است. تخمین اخیر این بانک در مورد سرانه تولید ناخالص داخلی در کره‌شمالی، با توجه به هزینه‌های زندگی در یک اقتصاد در حال توسعه آسیایی، نشان می‌دهد که برای خرید وسایل و خدمات حدود 2500 دلار آمریکا کفایت می‌کند.
در سال 2013 گروهی از دانش‌پژوهان میزان روشنایی و تولید ناخالص داخلی را در مناطق روستایی چین مقایسه کردند و به معادله‌ای برای تخمین بازدهی اقتصادی با استفاده از نور دست یافتند. یک مقاله آماده ارائه که توسط آزمایشگاه داده‌های جهانی، یک استارت‌آپ و یک تیم محققان انجام شده است، این فرمول را برای ارزیابی کره‌شمالی به کار گرفت. نتیجه این تحقیق نشان داد که یک زندگی استاندارد سالانه هزینه‌ای معادل 1400 دلار آمریکا دارد و این یعنی کره شمالی یکی از 10 کشور فقیر دنیاست.
داده‌ها همچنین نشان می‌دهد که اقتصاد کره‌شمالی به طور غیرمعمولی ناپایدار است. در سال‌های 2013 تا 2015 میزان روشنایی شبانه در این کشور تا حدود 40 درصد افت پیدا کرد که این کاهش نشان‌دهنده سقوط 12 درصدی تولید ناخالص داخلی شامل 19 درصد در پیونگ‌یانگ، پایتخت این کشور است، هرچند که روشنایی شبانه این کشور از سال 2016 دوباره افزایش یافت.
به نظر نمی‌رسد تحریم‌های بین‌المللی نقشی در ایجاد این تاریکی داشته باشند. در سال‌های 2016 تا 2017 این تحریم‌ها سخت‌گیرانه‌تر اعمال شد در حالی که میزان روشنایی در این کشور افزایش یافت. عاملی که احتمالاً در این مسئله نقش دارد، کاهش قیمت صادرات کره‌شمالی مانند زغال‌سنگ است.
اما احتمالا دلیل اصلی این تاریکی، تغییرات آب و هواست. کره‌شمالی بر نیروی آب تکیه دارد، که در سال 2015 به دلیل خشکسالی خشک شد. همچنین بانک مرکزی کره‌جنوبی اعتقاد دارد که تولید و بازدهی الکتریسیته گاز و آب در این سال تا حدود 13 درصد کاهش یافته است.
ممکن است اقتصاد به همان اندازه‌ای که کم‌نوری نشان می‌دهد انقباض پیدا نکرده باشد. رکود ناشی از قطعی برق می‌تواند به طور نامناسبی روشنایی را کاهش دهد. علاوه بر این تعداد زیادی از مردمان کره‌شمالی از پنل‌های خورشیدی برای تامین برق روزانه استفاده می‌کنند که در روشنایی شب نشان داده نمی‌شوند. ساختمان‌های دولتی که نور آنها بیشتر مبتنی بر انتخاب سیاسی است، بخش زیادی از نور شب را تشکیل می‌دهند. همانند فیزیک در یک سیاه‌چال، کسی نمی‌داند چه قوانین اقتصادی در شبح وهم‌آور کره‌شمالی به کار گرفته می‌شود.
با این وجود، کاهش 40 درصدی میزان روشنایی، خبر از یک رکود جدی می‌دهد و امسال دولت به طور عمومی تصدیق کرده است که موج گرما، سیل و خشکسالی منجر به کمبود شدید مواد غذایی شده است. به نظر می‌رسد دولت آمادگی بیشتری در برابر تحریم‌های تجاری دارد تا خشم طبیعت.
