به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت، علیرضا کدیور، اجرای بهینه این تصمیم را مشروط بر شناسایی دلایل زیان دهی توسط این شرکت ها دانست و گفت: هر یک از شرکت ها به دلایلی دچار مشکلاتی هستند که می توان این دلایل را در سه دسته عمده تقسیم بندی کرد؛ اول این که ممکن است صنعت دچار مشکل شده باشد. دوم این که ممکن است شرکت گرفتار سومدیریت باشد و مساله سوم درگیر بودن شرکت با ساختارمالی نامناسب است.
وی ادامه داد: این اقدام فرصت مناسبی برای شرکت هاست تا با واکاوی شرایط خود و ایجاد اصلاحات لازم زمینه را برای کسر زیان و تغییرات موثر در وضعیت خود ایجاد کنند.
لزوم اجرای اصلاحات، همزمان با افزایش سرمایه از محل تجدید ارزیابی
معاون گروه توسعه ملی با بیان این که همه شرکت هایی که زیان انباشته داشته باشند و مشمول ماده 141 باشند می توانند از این قانون استفاده کنند تصریح کرد: چنانچه شرکت های مشمول بخواهند تنها به افزایش سرمایه از این محل اکتفا کنند و نسبت به اصلاح شرایط خود بی توجه باشند، این اقدام صرفا یک اصلاح ساختار مالی ظاهری خواهد بود که در عمل توام با تاثیر مثبت در وضعیت شرکت نخواهد بود.
وی در تشریح دلایل خود ادامه داد: در افزایش سرمایه از محل تجدید ارزیابی، دارایی های یک شرکت مثل زمین، ساختمان، ماشین آلات، تجهیزات یا حتی دارایی های مالی مانند سهام که عمدتا مورد استفاده آن شرکت قرار می گیرد آورده می شود. در حالی که چه این تجدید ارزیابی صورت گیرد و چه نگیرد، آن دارایی ها در ترازنامه شرکت و جزو دارایی های شرکت وجود دارد و شرکت هم در حال استفاده از آن است و همان منفعت را نیز برای شرکت ایجاد می کند.
این فعال بازار سرمایه با تاکید بر این که این تغییر در ترازنامه، تاثیرعملیاتی بر شرایط شرکت نخواهد گذاشت خاطرنشان کرد: در این حالت از لحاظ مالی زیان انباشته شرکت همان عدد باقی می ماند و کسر زیان اتفاق نمی افتد. اما اگر این افزایش سرمایه عدد قابل توجهی باشد، می تواند شرکت را از شمولیت ماده 141 قانون تجارت خارج کند.
وی افزود: این مساله اکنون می تواند به عنوان یک فرصت برای این شرکت ها دیده شود تا بتوانند از زیان خود کاسته و مسیر دیگری را در پیش بگیرند.
نسخه کاربردی خروج از زیان صنایع چیست؟
علیرضا کدیور راهکارعملی پیش روی شرکت ها برای عدم رویارویی دوباره با زیان دهی را توجه به دلایل آن دانست و گفت: از میان دسته بندی های ذکر شده می توان گفت اگر صنعت شرکت دچار مشکل شده باشد، باید مورد بررسی قرار گیرد که آیا آن صنعت در شرایط فعلی هم توجیه اقتصادی دارد یا خیر. پس از آن برای ادامه یا تغییر در فعالیت آن صنعت تصمیم گیری شود.
وی یادآور شد: با ارزیابی صنعت مورد فعالیت شرکت باید تصمیم گیری شود که صنعت باید برود و یا تکنولوژی و ماشین آلات آن به روز رسانی شود که در این صورت افزایش سرمایه از محل آورده نقدی سهامداران می تواند گزینه بهتری نسبت به افزایش سرمایه از محل تجدید ارزیابی ها باشد.
کدیور ادامه داد: یعنی باید منابع جدید مالی تزریق شود تا شرکت بتواند تجهیزات، تکنولوژی و ماشین آلات خود را به روز کند.
معاون گروه توسعه ملی تغییر مدیریت ها را بهترین راهکار برای صنایع و شرکت های آسیب دیده از سو مدیریت ها عنوان کرد و تصریح کرد: چنانچه منابع یک شرکت به دلیل اشتباهات مدیریتی تلف شده یا در حال از بین رفتن باشد و روشن شود که زیان دهی شرکت به دلیل این نوع مدیریت است، باید بدون تردید با جایگزینی مدیران موفق و موثر با قطع این رویه ها اقدام به ترمیم تصمیمات و ادامه فعالیت مفید شرکت شود تا با بازگشت به مسیر صحیح، فعالیت شرکت به سودآوری منتهی شود.
کدیور با اشاره به سومین دلیل عمده زیان دهی شرکت ها یعنی ساختار مالی نامناسب گفت: ممکن است شرکت به دلیل گرفتن تسهیلات مالی یا انباشته شدن بدهی، اکنون توان ایفای تعهدات خود را نداشته باشد و به همین دلیل مجددا دچار زیان شود. در این حالت تنها راه حل برون رفت از زیان این است که دوباره منابع جدید مالی به شرکت تزریق شود که شرکت بتواند ساختار مالی خود را اصلاح کند.
