وی با عنوان این مطلب که تشخیص، ارزیابی و درمان انواع اختلالات گفتاری در حیطه وظایف گفتاردرمانگر است، افزود: اختلالات گفتاری در کودکان شامل لکنت زبان، شکاف لب و کام، کم شنوا، کم توان ذهنی، اوتیسم، سندروم دان و…، است.
آقادوست ادامه داد: اختلالات گفتاری در بزرگسالی می تواند به دنبال سکته مغزی، ضربه مغزی، حمله های عصبی و سایر آسیب های نورولوژیک پیش رونده مانند پارکینسون یا ام اس اتفاق بیافتد.
وی، اختلالات گفتاری را در دو دسته گفتار و زبان تقسیم بندی کرد و افزود: اختلالات گفتاری بر حسب سن و نوع آنها نیز طبقه بندی می شود.
آقادوست بر ضرورت مداخله زودهنگام به دنبال تغییر در گفتار کودک تاکید کرد و گفت: با مداخله زودهنگام و استفاده از زمان طلایی گفتار درمانی می توان از پیشرفت خیلی از اختلالات گفتار جلوگیری کرد.
وی افزود: اگر کودک به سن 2 سالگی رسیده و صحبت نمی کند، باید او را نزد گفتاردرمانگر برد.
آقادوست با اشاره به انواع روش های ارزیابی و درمانی برای کودکان دچار اختلال گفتاری، افزود: پس از انجام ارزیابی های لازم در زمینه بررسی اختلال گفتاری به صورت ابزاری و غیرابزاری، روش های درمانی مناسب معین می گردد.
وی در خصوص مدت زمان درمان نیز گفت: مدت زمان گفتاردرمانی بسته به نوع و شدت و میزان درگیری اختلال گفتاری خواهد بود. به طوری که می تواند از یک جلسه تا چندین ماه و چند سال متفاوت باشد.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، با عنوان این مطلب که شیوع اختلالات گفتاری در پسران 3 تا 5 برابر دختران است، افزود: تفاوت های ژنتیکی، عامل بروز این اختلاف در پسران و دختران است.
وی با عنوان این مطلب که اختلالات گفتاری در تمامی رده های سنی بروز می کند، ادامه داد: بیشترین اختلال گفتاری که جامعه آن را می بیند، احتمالاً لکنت زبان است.
آقادوست گفت: درمان لکنت زبان از کودکی تا بزرگسالی صرفاً توسط گفتاردرمانگر انجام می شود.