به گزارش بانک و صنعتبه نقل از
زهرا چوپانکاره/ آینده نگر
اغلب ما با مفهوم کارآفرینی آشناییم. این مسیر ممکن است چالش برانگیز باشد و مشخص است که هرکسی هم تمایلی به پذیرفتن این مسئولیت ندارد. اما اگر بتوانیم روحیه کارآفرینانه ای را که در وجود کارمندانمان هست تشویق کنیم چه؟ چنین موقعیتی، موقعیت برد- برد هم برای کارمندان است و هم شرکت. نشریه فوربز در مقاله ای به قلم سارا کارولین سابین، متخصص حوزه کارآفرینی در مورد این مفهوم توضیح داده است. در ابتدای این مقاله کوتاه اگر اشاره شده که کارآفرینی سازمانی موقعیت برد- برد ایجاد می کند، در انتها به اینجا می رسد که چرا اصلا سازمان ها دیگر راهی جز در پیش گرفتن این استراتژی ندارند. شرکت هایی که بخواهند همچنان سرپا بمانند و در یک دهه پیش رو هم همچنان نامی از آنها باقی بماند. آنچه در اینجا می خوانید ترجمه با اندکی تلخیص از همین مقاله است.
کارآفرینی سازمانی (Intrapreneurship) سیستمی است که در آن مقررات کارآفرینی درون مرزهای شرکتی عملی می شود. کارآفرین سازمانی کسی است که مسئولیت یافتن ایده ها، محصولات و هرگونه پروژه نو و خلاقانه را درون سازمان بر عهده می گیرد.
نتایج گزارش فراتحلیل موسسه گالوپ در سال 2016 نشان می داد که میزان سهیم شدن کارمندان (فارغ از اینکه در چه صنعتی فعال هستند) به صورت مستمر بر برون دادهای کلیدی یک شرکت مانند سود، تاثیر می گذارد. جیم هارتر، دانشمند ارشد بخش اشتغال و رفاه کارمندان موسسه گالوپ می گوید: «حتی در شرایط سخت اقتصادی هم میزان مشارکت کارمندان یکی از عوامل تعیین کننده نوع عملکرد شرکت ها خواهد بود. وقتی در دوران رکود از آدمها در مورد برنامههایشان سوال می کنید، کاملا روشن است که کارکنان بدون وابستگی (به نفس کار) فقط منتظرند که ببینند چه می شود. اما کارکنان متعهد در پی این هستند که ببینند سازمان چه می کند و خودشان هم در تلاشاند تا تغییری ایجاد کنند. برای همین است که این دسته معمولا مولدترین کارگران به شمار می روند.»
با این اوصاف چگونه باید این تعهد را به وجود آوریم؟
کارآفرینی سازمانی می تواند استراتژی موثری برای ایجاد تعهد در کارکنان باشد. اگر کارآفرین سازمانی ببیند که ایده اش توسط سازمان ارزشمند تلقی می شود این حس در او به وجود می آید که می تواند تاثیر مثبتی بر روی آینده شرکت بگذارد، نهایتا این موضوع به ارتقای انگیزه می انجامد. اگر علاوه بر این سیستم پاداش دهی برای نوآوری پیش بینی کنید، کارمندانتان هم مشوقی برای کار دارند.
اگر تنها چند نفر انگشت شمار در شرکت، مثلا مدیران ارشد، قادر به ارائه نوآوری باشند، محدودیت شدیدی برای نوآوری های بالقوه شرکت به وجود می آید. در بسیاری از موارد، رهبران ارشد با مصرف کنندگان و مخاطبان نهایی خدمات/ محصولات شرکتشان و خواسته ها و نیازهای آنان فاصله بسیار دارند.
کارآفرینی سازمانی به صورت دایمی مخزنی از ایده را فراهم می کند. خلاقیت به جای اینکه تنها پروسه ای باشد که یکی دو بار در سال مطرح میشود، باید تبدیل به شیوه زندگی شود تا ثمراتش را نشان دهد. گوگل را به عنوان مثال در نظر آورید. موفقیت سیستم کارآفرینی سازمانی این شرکت اینها هستند: جیمیل، گوگل نیوز، عینک گوگل و ماشین های خودران.
برای به بار نشستن این روند، شیوه متمرکزی به سوی خلاقیت باید در پیش گرفته شود. باید سیستمی برای ارزیابی ایده ها و بودجه و زمان اختصاصیافته به کارمندان، در حال توسعه نوآوری اختصاص داده شود.
به خاطر بهره وری بلندمدت
بنا بر آمار سایت Delotte از میان شرکت های فهرست فورچون 500 در سال 1955، 88 درصدشان نتوانستند سال 2015 را ببینند. اگر می خواهید بدانید ظرف 5 تا 10 سال آینده شرکتتان هنوز وجود خارجی دارد یا نه، باید به شرکت های با نوآوری بالا نگاه کنید و ببینید که آنها چه می کنند. آیا موتور جستوجوگر Ask Jeeves را به خاطر می آورید؟ من کمابیش یادم هست. حالا دیگر نمی توانید پیدایش کنید. گوگل شاید نخستین موتور جستوجوگر اینترنتی نبوده باشد اما بدون شک از آزمون زمان سربلند بیرون آمده.
شرکت ها معمولا این درس را یه سخت ترین شیوه یاد می گیرند؛ اینکه ماندن در منطقه امن، این روزها چیزی نیست که هر شرکتی بتواند در بلندمدت به آن تن دهد. شرکت عظیم بلاک باستر نمونه خوبی است از اینکه اگر به دنبال جریانات روز نباشیم چه بلایی به سرمان می آید. حالا و در این زمانه که تکنولوژی تغییرات را سریع تر هم کرده است این درس بیشتر به کار می آید.
زمان آن رسیده است که شرکت ها از خودشان بپرسند برای تشویق کارآفرینی سازمانی چهکار کرده اند؟ و مهم تر اینکه تشویق نکردن این روحیه در شرکت به چه بهایی تمام خواهد شد؟
