به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت به نقل از سازمان میراث فرهنگی، در متن پیام ولی تیموری معاون گردشگری آمده است:
«باید حسن تدبیر و نگاه ژرف آنانی را ستود که سی‌ام اردیبهشت را در گاهنامه ایرانی به زیور "ایران‌شناسی و ایران‌گردی" آراسته و آذین بسته‌اند.
گواهی بر طنز تلخ تاریخ یا تصدیقِ "خوش‌تر آن باشد که سر دلبران، گفته آید در حدیث دیگران"، هریک که علتش باشد، دلکش‌ترین، زیباترین و پرمحتواترین تعاریف از سرزمین خود را، در سفرنگاشت‌ها و یادداشت‌های جهانگردان و سفرنویسان کشورهای دیگر می‌یابیم. بسیاری از گردشگران که زیر آوار پروپاگاندای امپراتوری‌های رسانه‌ای جهان با هزار اما و اگر، ایران ما، این مقصد باستانی گردشگری را انتخاب می‌کنند، در بازگشت به موطن خود، در نغزترین عبارات، سفر به ایران را بهترین تجربه و سرآمد سفرهای خود ذکر می‌کنند.
به‌راستی منبع و آبشخور این‌همه کشش و جذبه چیست و از کجاست؟
به گمانم آنچه آن‌ها می‌جویند و روح تشنه و خسته انسان امروزی را سیراب می‌کند صرفا در جلوه‌های طبیعت بکر و رموز معماری آثار و بناهای تاریخی ما نیست. ایرانی است تمام و کمال متشکل از آنان که بوده‌ایم، داشته‌ایم، اندیشیده‌ایم و هستیم و داریم و می‌اندیشیم و نیز آنچه ساخته‌ایم و می‌سازیم.
بر آحاد ماست که ایران و ایرانیان دیروز و امروز را نیک بشناسیم. در آفاق و انفس این دیار سیر کنیم؛ اهتمام به این امر، همتمان را برمی‌انگیزد که در دنیای روزمرگی دست‌وپا نزنیم و بال بگشاییم به‌سوی آسمان صاف و روشن وارستگی، خودباوری و سعادت.
ضمن عرض مراتب تبریک شایسته این روز خجسته به همه‌ی ایران دوستان، ایران شناسان خاصه ایران‌گردان و ذینفعان ایران‌گردی و ایران‌شناسی بر ضرورت توسعه متوازن ایران‌گردی و گردشگری به‌عنوان بستری برای توسعه گردشگری ورودی، لزوم ترویج سفرهای گروهی و برنامه‌ریزی‌شده، اجتناب‌ناپذیر بودن تعامل و همکاری همه دستگاه‌های مرتبط، استانداری‌ها، شهرداری‌ها، شوراها، فرمانداری‌ها، بخشداری‌ها و دهیاری‌ها و سایر ذینفعان در جهت ظرفیت‌سازی برای شناخت و معرفی گردشگری کشور ابرام و اصرار دارم.
ایران‌شناسی و ایران‌گردی دو لازم و ملزوم‌اند. در دیروز و امروز این کهن دیار باید غور کرد. ایران را باید با "حضور" گشت، با "چشم دل" دید، با علاقه شناخت و با شکیبایی شناساند.
تشویق نسل‌های نو به استمرار در سفرهای مسئولانه، شناخت دقیق و عمیق ایران و خوانش دوباره این کهنه کتاب گشاده در پیش روی، بر ذمه تک‌تک آنانی است که در این خاک پاک رسته‌اند و بالیده‌اند.»
