از اساس نانوسیالات مخلوط های جامد - مایعی هستند که از پراکنده سازی ذرات جامد با اندازه کمتر از 100 نانومتر درون یک سیال پایه به دست می آیند. به صورت تئوریک مشخص شده است هرچقدر ذرات کوچک تر باشند سطح انتقال حرارت آنها بیشتر می شود، به طوری که برای ذره ای با قطر 10 نانومتر نسبت سطح به حجم آن 1000 برابر ذره ای به قطر 10 میکرومتر است، در نتیجه بازده حرارتی ذرات معلق که تابعی از سطح انتقال حرارت است، با کاهش اندازه ذرات افزایش می یابد.
البته باید توجه داشت که استفاده از نانوذرات در غلظت های بالا و استفاده از سورفکتانت های شیمیایی برای پایدارسازی از یک سو سبب آثار عکس بر عملکرد نانوسیال و آسیب رسانی به سیستم های مکانیکی می شود و از سوی دیگر با افزایش نسبتاً زیاد هزینه ها، صرفه اقتصادی به همراه نخواهد داشت.
این گزارش می افزاید با توجه به دستیابی پژوهشگاه صنعت نفت به دانش فنی بومی، استفاده از نانوسیالات در مبدل ها و برج های خنک کننده در سیکل های بسته انتقال حرارت امکان پذیر است که پس از تولید نانوسیال در مقیاس نیمه صنعتی و انجام آزمون های مربوطه، تولید صنعتی برای استفاده در نیروگاه ها انجام می شود.
بر این اساس پروژه مشترکی میان پژوهشگاه صنعت نفت و پژوهشگاه نیرو به منظور به کارگیری نانوسیالات انتقال حرارت در نیروگاه های کشور در دست اجرا است که سبب افزایش بازدهی و بالا رفتن ظرفیت تولید برق می شود. این پروژه که از 15 فروردین ماه امسال آغاز به کار کرده، دارای کاربردهای مختلفی است که می توان به تولید صنعتی نانوسیالات مبدل های حرارتی با قابلیت بهبود حداقل 15 درصدی انتقال حرارت، کاهش خوردگی و کاهش انتشار آلاینده های زیست محیطی اشاره کرد.
