بانک و صنعت، بخشودگی جرایم بیمه تامین اجتماعی کسبه، بخشودگی کل بدهی مالیاتی، دریافت بیمه بیکاری به مدت چهار ماه برای کسانی که بیمه بوده یا نبوده‌اند تا زمان اشتغال و... از جمله مصوباتی بود که تاکنون در رابطه با حادثه پلاسکو تائید شده است. اما آنچه در این میان قابل توجه است این است که این چاره‌جویی‌ها تا چه اندازه در سروسامان دادن به وضعیت کارگران و کارفرمایان و اشتغال آنها موثر است؟
در این زمینه محمود نجفی‌سهی، نماینده کارفرمایان در شورایعالی کار و همچنین رئیس اتاق بازرگانی سمنان معتقد است اعطای تسهیلات در حذف نیروی کار توسط کارفرمایان به بازار کار موثر است اما راهگشا نیست و مدتی زمان می‌برد تا کارگران بیکار شده جایگاه شغلی خود را بیایند. به گفته وی چند ماهی بازار کار با حجم زیادی از متقاضیان روبه‌رو است. به اعتقاد وی در میان سیاست‌گذاری‌هایی که تا به حال در رابطه با بیکار شده‌های پلاسکو شده دادن جا و مکان به کارفرمایان اساسی‌ترین راه‌حلی است که برای حل مشکلات آنها در نظر گرفته شده وگرنه باید منتظر تغییر و تحولات یا اتخاذ تصمیمات دیگری بود.
آیا پرداخت تسهیلات به کارفرمایان برای جذب کارگران در شرایط فعلی راهگشاست؟
مهم‌ترین نیاز کارفرمایان در شرایط فعلی گرایش مردم به مصرف اجناس داخلی است. پرداخت تسهیلات و بیمه بیکاری اگرچه در چنین شرایطی به تولیدکنندگان کمک خواهد کرد برای مدتی سر پا بایستند و به کار خود ادامه دهند اما شرط اصلی برای رونق کسب‌وکار آنها نه اعطای تسهیلات بلکه شرایط بازار است که اکنون دست اجناس خارجی است.
به نظر شما چقدر طول می‌کشد تا کارگران و کارفرمایان ساختمان پلاسکو دوباره کار خود را از سر گیرند؟
کارفرمایان به‌عنوان تولید‌کننده باید توانایی و شرایط لازم برای ارائه پروژه‌های خود و اجرای آن را داشته باشند، در بازاری که عمده اقلام کشور وارداتی است و مردم جنس خارجی را به داخلی ترجیح می‌دهند توقعی برای پا گرفتن کاسبی‌های از دست رفته به این زودی نیست. احیای دوباره انها حداقل بین 2 تا 6 ماه طول می‌کشد. مسئولان مسائل سیاسی را با اقتصادی در هم آمیخته‌اند. قرار نیست بازار ما پر از محصولات کشوری باشد که با آن ارتباط سیاسی مستحکمی داریم. برای مثال بازار ما پر شده است از کالای چینی، چیزی که واقعا اگر به تولید داخلی نگاه دلسوزانه داشته باشیم، عادلانه نیست. تسهیلات 300 میلیونی به درد دوزنده‌ها و کاسبان خرد پلاسکو می‌خورد. تسهیلات 300 میلیونی در شرایط فعلی می‌تواند به کاسبان کوچک که البته عمده کاسبان پلاسکو از همین دسته بوده‌اند، کمک کند اما به همه آنها چنین کمکی نخواهد کرد. برای مثال این رقم برای بنکداران بزرگ و تولیدکننده‌های بزرگ ناچیز است و نمی‌تواند حداقل تا 6 ماه دیگر به آنها برای احیای کاسبی‌شان کمک کند.
در حال حاضر شرایط بازار کار برای کمک به کارفرمایان چگونه باید باشد؟ و به اعتقاد شما ضروری‌تری خواسته ی کارفرمایان کال باخته چیست؟
تولید با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کند که یکی از مهم‌ترین آنها سنگینی تجیهزات و بار مالی آن برای تولیدکنندگان است در چنین شرایطی نیروی کار ما یا کارگران هم تخصص لازم را ندارند. بخشی از بیکاری ما مربوط به بیکاری پنهان است. یعنی کارگرانی که عملا هیچ کار مفیدی انجام نمی‌دهند و کار 20 نفر از آنها را یک نفر هم می‌تواند انجام دهد. کارفرمایان باید شرایط مناسب را داشته باشند. کارفرمایان در فروش بلاتکلیفی دارند از طرفی همانطور که اشاره شد کارفرمایان تخصص فعالیت‌های تولیدی را نداشته و عمده کار آنها مرتبط با فعالیت‌های غیرتولیدی است.
از سوی دیگر مشکل اینجاست که عمده فعالیت‌های کاسبه پلاسکو مربوط به صنف دوزندگان و تولید پوشاک است که به خودی خود بازار خوبی برای جذب نیروی تازه ندارد. قمست عمده‌ای از تولیدات این صنف روی دستشان باقی مانده و این اصناف کشش ندارند. بنابراین پیش‌بینی می‌شود بازار کار تا چند ماهی با انبوهی از جویندگان کار مواجه باشد که پاسخگویی به اکثریت آن دشوار است.
ثمانه نادری
