هدف هم فقط دسترسی به کانال آب و لایروبی به موقع آن و نظارت بر این کانال بود، اما رفته رفته این جاده خطرناک به مسیر اصلی تردد هزاران خودروی سواری، مینی بوس و کامیون ها در روز شد. خودروهایی که هزاران کارگر و کارمند و مصالح و کالاها را به شهر صنعتی رشت منتقل می کند و مردمی که همان زمان یا به اندازه چند برابر جمعیت در سالهای بعد در این ناحیه خانه سازی کرده اند، همه از این جاده بی قواره استفاده می کنند. حالا دیگر شهر صنعتی و مردم ساکن در منطقه نیازهای زیادی برای رفت و آمد دارند و به دلیل همین نیازها تعداد زیادی خوروی عمومی در این مسیر تردد می کنند. رانندگان و مسافران این مسیر به خبرنگاران نشریه واکنش گفته اند که واقعا امنیت جانی نداریم و هیچ کسی هم گوش شنوا ندارد. آن ها اعتقاد دارند که شهر صنعتی باید در این مسیر یک جاده مناسب ایجاد می کرد یا حداقل اکنون اقدام به این کار کند، اما تحرکی از این ناحیه مشاهده نمی شود. یکی از راننده ها اظهار داشت: جاده بسیار کم عرض و عبور دوطرفه در آن خطرناک است و تصادف ها منجر به مرگ و جرح در این زیاد است. راننده دیگری می گوید، آنقدر این مسیر خطرناک است که هر روز هنگام بیرون آمدن از منزل برای کسب روزی حلال و با فکر اینکه ممکن است دیگر برنگردم ، دقایقی به چهره فرزندانم نگاه می کنم و سپس از خانه خارج می شوم.وی افزاید: در مسیر این جاده دانشگاه هم قرار گرفته و با هر بارندگی ، چاله هایی ایجاد می شود که به راحتی لاستیک می ترکاند.! جمعی از مردم و رانندگان از مسوولان شهر صنعتی ، مدیریت استان و شهرستان رشت می خواهند برای این مشکل بعد از حدود 40 سال کاری بکنند.
