. در یک برنامه تلویزیونی آمار 13 میلیونی از جوانان دم بخت و آماده ازدواج ارایه می شود که البته منبع این آمار مشخص نیست ، اما جوان در ایران و هر کشور دیگری زمانی که شغل و درآمد و اقتصاد ندارد، ازدواج برای او مانند کابوس است. جوانان تیز هوش ، اغلب متدین و تحصیلکرده ما اگر به علت بیکاری 5/8 میلیون نفری دست توی جیب شان نمی رود، چون خالی است، مغزشان که درست کار می کند و می توانند با تحلیل و تفسیر اعلام کنند که ازدواج فقط برپا کردن مراسم عروسی نیست که ساده بگیرند ، بلکه هزینه های ازدواج بعد از مراسم عروسی به خصوص برای تامین مسکن ، درمان، خوراک ، پوشاک، و البته تولد فرزند یا فرزندان است. زمانی که در کشور یک خانه معمولی در تهران یا هر شهر دیگری از 700 تا 800 هزار تومان در کم تر از دو دهه به 100 تا 120 میلیون تومان می رسد !! و منازل 100 میلیونی به بیش از یک میلیارد تومان افزایش می یابد و اجاره ها به همان نسبت سیر صعودی دارند یا آنکه بنا به اعلام دکتر نیلی کارشناس ارشد اقتصادی ، دولت نهم و دهم در سال 14 هزار شغل معتبر ایجاد کرده و 600 هزار شغل آمار می دهد و بیکاری فلج کننده در هر کوچه و خانه ای قابل لمس است، جوان چگونه و با چه هدف و نیتی رسم رسول الله (ص) را به جا آورد. همین شغل هایی هم که در سازمان ها و بخش خصوصی " کارخانه ها و کارگاه ها وجود دارد" هم با رانت و توصیه و سفارش فلان نماینده مجلس، مدیر کل ، وزیر و وکیل و قاضی و کذا و کذا سر کار می روند. باید ابتدا با تدبیر و دور اندیشی فضای اقتصادی کشور سالم شده " دست خلاف کاران قطع شود" و به سمت رونق برود ، نه آنکه اقتصاد با 4/5 درصد رشد منفی مواجه باشد و به موازات آن خانواده ها آرام بگیرند، سپس با ایجاد شغل برای جوان " یکی از زوجین" اعلام کنیم که بروید ازدواج کنید. سنت رسول الله "ص" را محترم بدارید، تولید مثل کنید که کشور پیر نشود و .... گرانی ، بیکاری ، پارتی بازی ، اشتغال سفارشی و رانتی و فامیلی ، تبعیض و امثال آن اجازه فکر کردن به جوان بدهد که به همسر آینده خود بیندیشد، او همین مقدار که زنده است و غذایی میل می کند، باید شکر خدای را به جا آورد.
بی تردید و کم و کاست مسئولان باید با برنامه ریزی و تدبیر اوضاع اقتصادی را بهبود ببخشند که شکم گرسنه ایمان ندارد و اگر هم داشته باشند، چندان مقاوم و با داوم نیست. البته در کنار امور اقتصادی و بهبود شرایط بحرانی کنونی باید مسئولان و خانواده دست در دست هم با هم اندیشی برای حفظ فرهنگ ناب اسلامی و ایرانی تلاش کنند. خانواده در برابر جوان خود حتی اگر شغلی هم نداشته باشد، مسئول است . زندگی با هم زیر یک سقف و قناعت کردن و تقسیم نان موجود با هم و حفظ اعتقادات و باورها از شیوه هایی است که می تواند امید به آینده را به نسل جوان زنده نگه دارد. رسانه ها به خصوص رسانه ملی با 125 شبکه رادیو، تلویزیون با پرهیز از تولید برنامه های خسته کننده و غیر موثر، روحانیان، ائمه جمعه و جماعات با رفتار و کردار خود در ساده زیستی " آن گونه که حضرت امام بودند" ، تبلیغ کارآمد و موثر و مدرن برای توجه جوان و خانواده به خداپرستی و دینداری و دوری از زرق و برق دنیا و مال اندوزی و نظایر آن از جمله راه های فرهنگی است که تاثیر خود را می گذارد به خصوص آنکه صدها و هزاران شبکه رادیویی و تلویزیون در جهان امروز عامدانه بر روی افکار پیر و جوان ایرانی کار می کنند و تلاش دارند تا رشته های کانون گرم خانواده را با هرزگی و بی مبالاتی پاره کنند و تا حدی هم موفق بوده اند.
ثروت در کشور باید بدون آنکه مردم را جمعی مستمند فرض کنیم ، توزیع شود و چاره آن نیز زمینه سازی برای در آمدهای مناسب و حلال ، رعایت عدالت اجتماعی درعمل نه در شعار ، تصویب و اجرای قوانین مترقی و کارآمد، اجرای قانون از کجا آورده ای در سراسر کشور بدون مسامحه و در نهایت فرهنگ سازی و شفافیت و صد البته ثبات قیمت ها در همه بخش ها است. جوان آمادگی ازدواج را از سن 18 سالگی دارد، اما باید شرایط ازدواج برای او مهیا باشد و همزمان با فراهم آوردن این شرایط کار فرهنگی هم صورت گیرد، در این صورت جامعه سالم و پاک می ماند. جوان ایرانی در ذات خود پاک و نجیب است اما باید این حریم و حرمت او حفظ شود و همه در این راستا مسئولیت دارند و کسی نباید شانه خالی کند. بالا رفتن سن ادواج به 30 و 35 و حتی 40 سال یک بحران در کشور محسوب می شود و همه باید نسبت به این موضوع نگران باشند و تا برای حل این معضل کاری صورت نگرفته ، خواب آرام نداشته باشند، حالا دولت از هر جناح و دسته و گروهی باشد یا ...
