مدیرعامل شرکت بازرگانی پتروشیمی در گفتگو با خبرنگار شانا، اظهار کرد: بزودی اطلاعات فنی ایران و اندونزی در زمینه توان صادرات و واردات محصولات پتروشیمی بویژه اوره و آمونیاک تبادل خواهد شد.
مهدی شریفی نیک نفس با بیان این که سفر هیئت پتروشیمی ایران به کشور اندونزی با هدف گسترش تجارت صنعت پتروشیمی کشور انجام شد، گفت: اندونزی با دارا بودن جمعیتی بیش از 250 میلیون نفر می تواند یکی از بازارهای هدف ایران به شمار آید.
علاقه مندی اندونزی برای واردات فرآورده های نفتی و محصولات پتروشیمی از ایران
وی با اشاره به کاهش تولید نفت اندونزی و خروج این کشور از سازمان کشورهای صادر کننده نفت (اوپک) طی سالهای گذشته، گفت: هم اکنون این کشور علاقه دارد از ایران فرآورده های نفتی و محصولات پتروشیمی وارد کند.
مدیرعامل شرکت بازرگانی پتروشیمی افزود: در این سفر چند روزه به اندونزی در باره زمینه های لازم برای صادرات فرآورده های نفتی و محصولات پتروشیمی به این کشور بحث و تبادل نظر و در مجموع بر اساس توافق دو کشور قرار شد یک شرکت مشترک با سرمایه گذاری و مدیریت ایران در اندونزی برای این کار تشکیل شود.
شریفی با تاکید بر این که هم اکنون مقدمات تشکیل شرکت مشترک ایران و اندونزی در زمینه صادرات فرآورده های نفتی و محصولات پتروشیمی ایجاد شده است، گفت: طی ماه های آینده به دنبال ایجاد انبار و مخازن ذخیره سازی در یکی از مناطق آزاد این کشور خواهیم بود.
به گزارش شانا، هم اکنون کشور اندونزی سهم ناچیزی از سهام پتروشیمی هنگام را در صنعت پتروشیمی ایران در اختیار دارد، این کشور با توجه به رشد اقتصادی مناسب خود در میان کشورهای اتحادیه ملل جنوب شرق آسیا معروف به آسه آن (ASEAN)می تواند یکی از پتانسیلهای خوب برای سرمایه گذاری در ایران باشد.
آسه آن که در جامعه جنوب شرقی آسیا با مشارکت مالزی، تایلند و فیلیپین در ژوئیه 1961 باهدف توسعه همکاریهای اقتصادی و فرهنگی میان اعضا به‌وجود آمد، از آنجا که تایلند و فیلیپین عضو سیتو و مالزی هم عضو پیمان دفاعی بریتانیا بود، هریک از دولتهای عضو اتحادیه، به‌نوعی با قدرتهای غربی پیوند داشته و این امر نهایتا منجر به بروز اختلافات سیاسی میان اعضا شد و عملا فعالیت اتحادیه مذکور را متوقف کرد.
پس از برکناری سورکانو توسط سوهارتو از حکومت در اندونزی بسیاری از اختلافات میان کشورهای اندونزی، مالزی، تایلند، فیلیپین و سنگاپور از بین رفت و و این کشورها برآن شدند تا برای مقابله با گسترش و رواج ایده‌ها و ایدئولوژیهای کمونیستی رایج در چین و ویتنام به مشارکت با یکدیگر پرداخته و اتحادیه‌ای را تشکیل دهند.
بر این اساس با صدور اعلامیه بانکوک در 8 آگوست 1967 از سوی پنج کشور اندونزی، مالزی، فیلیپین، تایلند و سنگاپور، اتحادیه ملل جنوب شرقی آسیا در منطقه تشکیل شد.
در ادامه با پیوستن برونئی دارالسلام (8 ژانویه 1984)، ویتنام (28 جولای 1995)، لائوس و میانمار (23 ژولای 1997) و کامبوج (30 آپریل 1999) به این اتحادیه، هم‌اکنون آ سه آن دارای ده عضو است. آسه آن پس از آمریکا، ژاپن و اتحادیه اروپا چهارمین منطقه قدرتمند تجاری در جهان محسوب می‌شود.
