به گفته مدیرکل دفتر ارزیابی اقتصادی، فنی و زیست محیطی ساتبا، اگر رقم 1500 ریال با نرخ تورم شاخص (CPI) بروزرسانی کنیم، تقریباً به رقم 3300 ریال خواهیم رسید که در این صورت منابع مالی صرفه جویی شده ناشی از عدم انتشار آلاینده ها از نیروگاه های تجدیدپذیر حدود 5300 میلیارد ریال برآورد می گردد.
صمدی در خصوص محل قانونی تامین این منبع مالی برای تجدیدپذیرها گفت: ما در حال بررسی قوانین و آیین نامه های بالا دستی هستیم تا درصورت تعیین نرخ جدید هزینه های زیست محیطی، پیشنهاد این رقم در لایحه قانون بودجه سال 1401 طرح گردد. پیش بینی می شود منابع مالی لازم از محل عوارض آلایندگی وصول شده از محل یک درصد از قیمت فروش تبصره یک ماده 38 قانون مالیات بر ارزش افزوده تامین گردد.
مدیرکل دفتر ارزیابی اقتصادی ساتبا اظهار کرد: قطعاً لحاظ نمودن تمام مزایای نیروگاه های تجدیدپذیر می تواند گام موثری در تامین منابع مالی لازم برای حمایت از این صنعت دوستدار محیط زیست و پاک باشد که در نهایت منجر به افزایش سهم آن در سبد انرژی کشور خواهد بود.
وی در خصوص اثرات زیست محیطی و اجتماعی این آلاینده ها گفت: از اثرات زیست محیطی و اجتماعی این آلاینده ها در مراجع بین المللی تحت عنوان Social Costs یا Externalities نامبرده می شود. بعبارت دیگر آلودگی هوا باعث سوزش چشم، افزایش بیماری های تنفسی و ریوی، کاهش طول عمر، تخریب نمای ساختمان ها و بناهای تاریخی، مصرف بیشتر مواد شوینده و پاک کننده و غیره شده و از این طریق هزینه های پنهان را به جامعه تحمیل می کند. علاوه بر آلاینده های هوا، آلودگی آب و حتی خاک نیز مطرح بوده و دارای اثرات زیست محیطی گسترده ای هستند.
صمدی خاطرنشان کرد: در سیستم قیمت گذاری واقعی یک کالا در بازار باید ارزش تمامی عوامل و مواد مصرفی و همچنین ارزش محصولات اصلی و جانبی تولیدی لحاظ شود. یعنی همانطور که در محاسبه قیمت برق تولیدی از نیروگاه های حرارتی به هزینه سوخت مصرفی و نیروی انسانی توجه می شود باید به خسارت ناشی از آلایندگی نیز توجه کرد که نیروگاه های تجدیدپذیر فاقد این هزینه ها هستند.
وی با بیان اینکه کمی کردن هزینه های زیست محیطی کار پیچیده ای است، گفت: در علم اقتصاد محیط زیست، مطالعات بسیاری در این خصوص صورت گرفته و پژوهشگران و دانشمندان این حوزه از روش های متفاوتی به ارزش گذاری مواهب زیست محیطی و هزینه تخریب آنها پرداخته اند که از آن جمله می توان به روش هزینه تمایل به پرداخت (WTP)، هزینه جبران خسارت اشاره کرد.
مدیرکل دفتر ارزیابی اقتصادی ساتبا در خصوص مبنای قانونی این منبع درآمدی تجدیدپذیرها گفت: قانون بالادستی این موضوع ماده 61 قانون اصلاح الگوی مصرف است که در تبصره "ت" ماده یک آئین نامه اجرایی ماده 61 قانون اصلاح الگوی مصرف انرژی آمده است: "صرفه جویی حاصل از کاهش انتشار آلاینده ها و مصرف آب، میزان کاهش هزینه های زیست محیطی و اجتماعی که به دلیل استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر و پاک و کاهش انتشار آلاینده های محلی و جهانی و کاهش مصرف آب بدست می آید و رقم آن توسط سازمان حفاظت محیط زیست با همکاری سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور تعیین می شود."
صمدی اضافه کرد: بر این اساس سازمان حفاظت محیط زیست با همکاری سازمان مدیریت و برنامه ریزی این نرخ را در سال 1395 مبلغ 1500 ریال بر کیلووات ساعت تعیین کردند ولی متاسفانه تا کنون نرخ جدیدی اعلام نشده است.
وی با بیان اینکه در آغاز سال 1400 ساتبا تفاهم نامه ای را با سازمان حفاظت محیط زیست مبادله کرده است گفت: یکی از بندهای این تفاهم نامه همکاری و پیگیری در تعیین نرخ جدید هزینه های زیست محیطی است که امیدوارم با تعامل خوب بین دو سازمان و همچنین همکاری امور انرژی سازمان برنامه و بودجه این امر هر چه زودتر محقق شود.