وی افزود: بیش از چند برابر این آمار نیز اشتغال غیرمستقیم در این صنعت وجود دارد و اگر حمایت های مناسبی از این صنعت صورت گیرد, صنایع غذایی می تواند سهم بیشتری از اشتغال کشور را به خود اختصاص دهد.
بختیاری نقش صنایع غذایی در توسعه صادرات غیرنفتی را، مزیت دیگر این صنعت عنوان کرد و گفت: اگرچه این صنعت در بسیاری از کشورها سهم عمده ای از توسعه صادرات را به خود اختصاص داده است، اما در کشور ما با وجود ظرفیت های بسیاری که وجود دارد، از حدود سال 1396 شاهد کاهش صادرات صنایع غذایی هم از لحاظ وزنی و هم از لحاظ ارزشی بوده ایم و میزان صادرات به لحاظ ارزشی طی 5 سال گذشته 600 میلیون دلار کاهش پیدا کرده است.
نایب رئیس سندیکای صنایع کنسروسازی با اشاره به کاهش سرمایه گذاری های داخلی و خارجی در بخش صنعت از جمله صنایع غذایی, افزود: در دو سال گذشته ضریب استهلاک سرمایه از میزان سرمایه گذاری در صنعت پیشی گرفته و صنعت غذایی نیز از این مشکل مستثنی نبوده است.
وی افزود: این در حالی است که کشورهای مجاور از سرمایه گذاران داخلی استقبال می کنند و در دو سال گذشته حجم بالایی از سرمایه های داخلی به دو همسایه شمالی و جنوبی سرازیر شده اند.
بختیاری با اشاره به اینکه کاهش سرمایه گذاری در صنایع، در کاهش رشد اقتصادی نیز تأثیرگذار است، گفت: بر اساس آمارها و شاخص های رسمی منتشر شده، دهه 90 دهه سوخته برای صنعت است، چون میانگین رشد اقتصادی نزدیک به صفر بوده و رشد اقتصادی متناسب با هدف گذاری انجام شده در اسناد بالادستی پیش نرفته است.
نایب رئیس سندیکای صنایع کنسروسازی با بیان اینکه برای رشد صنعت نیازمند پالایش فکری هم در حوزه سیاستگذاری و هم در حوزه اجرایی هستیم, افزود: برای رشد صنعت، در مقام عمل و فارغ از شعارزدگی باید کارهای کارشناسی انجام شود و به معنای واقعی حمایت از صنایع مختلف صورت گیرد و این امر محقق نخواهد شد، مگر آنکه شرایط مناسب برای جذب سرمایه گذاری داخلی و خارجی در صنعت فراهم شود.
