در کشور های گو ناگون و به فراخور اهمیّت نوع تولید صنایع مادر ، دولت ها بهای خاصی رابرای صنوف تولیدی مادر قائل می گردند؛ و از آنجا که صنایع مادر علاوه بر تولید و عرضه در بازار داخلی و خارجی ، می توانند ایجاد شغل نموده و در ابعادی دیگر زمینه اشتغال افراد بیشماری را فراهم آورند ، شایسته است که از طرف مسئولین ذی ربط هر چه بیشتر به مشکلات آنان رسیدگی شود تا هم جامعه و افراد آن دچار نوعی فقر نگردند، و هم زمینه صادرات که به واقع بازوی دولت ها به شمار می آید ، مستحکمتر و قوی تر گردد .
رکود و یا افزایش ناگهانی مواد اولیّه در این صنایع و یا سنگ اندازی خواسته و یا ناخواسته ی واسطه ها و دلالان و . . . می تواند ضربه اقتصادی سختی بر کلّ پیکره یک اجتماع وارد نماید .
پس در اینجا لازم است که در جهت بهبود راندمان ، افزایش تولید ، بهینه کردن محصولات و . . . مسئولین محترم دولتی گروهی از کارشناسان مرتبط با هر شاخه را همراه با اعضای هیئت رئیسه صنوف و همچنین منتخبین دیگری که به این امر واقف هستند را فرا خوانده تا تعاملات کاملی را صورت دهند و راهکارهای بجا و بلند مدتّی را ارائه دهند تا جامعه به سوی تعالی بهتر و ارزنده تری پیش رود .
صنایع رنگ و محصولات وابسته به آن ( که دارای قدمت و ااهمیّت فراوانی در ایران می باشد) از جمله صنایعی است که به لحاظ نقش برجسته، دارای ارزش بسیار زیادی می باشد و از آنجا که در ساخت هر چیزی ، نقش رنگ در آن بسیار پر اهمّیت است ، لازم است که با نظارت بیشتری به کمک این تولید کنندگان بشتابیم تا هم آنان دچار بحران و رکود نشوند و هم جامعه که از تمامی اقشار مختلف با این مادّه مهّم سر و کار دارند را به بیراهه نکشانیم .!
در مجمع سالیانه تعاونی تولید کنندگان رنگ و محصولات وابسته به آن که در روز یکشنبه 29 خرداد با حضور اکثر اعضاء تشکیل شد افراد زیادی بودند که با اعلام دغدغه های کلی این صنف به سخنرانی پرداختند و از آنجا که خود را ایرانی می دانستند و حاضر نبو دند که به مردم فشاری از طریق افزایش قیمت وارد شود ، خواستار کنترل دلالان و واسطه گران در این صنف شدند تا بتوانند بدون اظطراب به کار خود ادامه داده و به فکر تعطیلی و یا واردات از کشور چین و فروش چند برابری آن نگردند !
دلال یا واسطه ای که بدون داشتن کار گاه یا کارخانه و فقط با داشتن لابی یا پول فراوان اقدام به خرید موادّ اولیّه صنایع رنگ در مقادیربسیار بالا و حتّی میلیاردی می نماید و آن را به قیمت چند برابری در مقادیر کمتر به تولید کنندگان می فروشد ، چرا در هیچ جایی حساب پس نمی دهد ؟ آیا بورس و یا دستگاه های ذی صلاح نباید از چنین افرادی باز خواست نمایند ؟
آیا باید بدون استعلام از هیئت مدیره و بازرسان این صنف که به حقّ مورد تایید اعضا بوده و هستند اقدام به فروش چنین مواد اولیّه ای نمایند ؟ قطعاً برای چنین کارهایی ، راهکارهایی نیز وجود دارد و از آن جمله حضور یک بازرس از طرف نهاد ریاست جمهوری در چنین گرد همای های با شکوهی است که پیگیر مطالبات این تولید کنندگان عزیز گردد و با تدابیر صحیح و هم فکری به کمک این تولید کنندگان بشتابد، تولید کنندگانی که عمیقاً حاضرند با تمام تحریم ها و سختی ها کنار آمده ولی اجحافی را بر خود نبینند.
در هر صورت پیگیری مطالبات این گروه از تولیدکنندگان ، پیگیری مطالبات گروه زیادی از صنوف وابسته نیز می باشد ، زیرا با افزایش قیمت بدون دلیل موجّه و بدون برنامه که از روی اجبار به آنها تحمیل شود مخاطرات زیادی را برای تمام جامعه اعم از مصرف کننده و نیز کارگران را بوجود می آورد ؛ که این امر در دراز مدّت ضررات جبران ناپذیری بر پیکره یک کشور وارد خواهد کرد .
حمید بیات خبرنگار شبکه تحلیلی ، خبری بانک وصنعت
