گزارشی از یک روستا در قلب شهر رشت،

روستای سیاه اسطلخ، منطقه ای فراموش شده با مردمانی خوب

درست وسط بلوار یا کمربندی شهدای گمنام شهررشت از بغل یک پل هوایی جاده پر پیچ خم و به گفته اعضای شورای شهر و اهالی جاده ای 12متری که این قدر بزرگ به نظر نمی رسد، وارد این روستا یا بهتر بگوییم ناحیه

  از منظر تقسیمات در محدوده شهری قرار گرفته است و دقیقا خود  شهر رشت یا به قولی  بطن چپ قلب شهر است . مردمانی با سابقه ای درخشان، به اصطلاح پدر مادر دار، با صفا با همه سادگی ها و زیبایی های یک روستایی در این ناحیه زندگی می کنند و بسیار قانع هستند. آن هایی که سنی ازشان گذشته می گویند، همین راه را که می بینید ، زمانی یک جاده باریکه خاکی و در فصل باران های مداوم شمال ایران پر از گل و شل بود  که با تلاش زیاد اهالی و بزرگان امروز و جوان ها آن زمان " 20 یا 30 سال پیش تر" آسفالت شد. ریش سفیدان امروز آن دوران تلاش کردند تا برای روستا گاز رسانی شد، تلفن هم آمد . اکنون جاده اصلی که کم عرض و فاقد پیاده رو و بسیار خطرناک است، اسفالت شد ه است، اما جوانان روستا با نگاه به توسعه وپیشرفت روستاهای دیگر کشور در همین استان و استانهای دیگر کشور، توقع بیشتر دارند که البته حق شان است.آن ها می گویند ، بیش از یک هزارو 300 خانوار با جمعیتی فراتر از 5 هزار نفر در این روستا که برای خودش شهرکی بدون امتیازها و امکانات شهری است ، زندگی می کنند. جوان ها اظهار می دارند. این روستا چسبیده به شهر رشت برغم آنکه از مشکلات و الودگی های شهر بهره مند است ، اما  از امکانات آن نظیر خانه بهداشت، سالن ورزشی ، کتابخانه، آب سالم بهداشتی برای شرب ، تفریحگاه، اتوبوس یا ناوگان مسافربری هیچ بهره ای ندارد و مردم سالها در حسرت این امکانات اولیه و به حق مانده اند.

آن هایی که پولی داشتند یا زمینی فروختند ، منطقه را ترک کرده و در قلب شهر سکنی کردند و دیگران که نتوانستند یا نخواستند زادگاهشان را ترک کنند، ماندند و اکنون.....

استانداران قبلی و کنونی به این روستای چسیبده به شهر سرکشی نداشته اند ، اما فرماندار و بخشدار و برخی مسوولان رده میانی استانداری به مناسبت هایی به سیاه اسطلخ رفته اند. خیلی ها هم قول هایی داده اند ، اما به گفته اهالی در حد شعار باقی مانده و مردم از این نظر نارضایتی دارند.

یکی از اهالی می گوید، به علت فقر و محرومیت و بیکاری و در عین حال عدم رسیدگی مسوولان ،  گروهی از جوان های روستا به سمت فرقه های انحرافی مذهبی از جمله وهابی گری سوق پیدا کرده اند و تا دیر نشده باید کاری صورت گیرد.

عصر یک روز هفته جاری به میان اعضای شورای روستا، دهیار و یکی ، دو نفر از مسوولان مرکز استان که در این روستا اقامت دارند در ساختمان اجاره ای شورا رفتیم و گپ و گفتی با این عزیزان داشتیم.

عبدالحسین هوشیار از بزرگان محل که شاید 70 بهار یا کمی بیشتر  را پشت سر گذاشته و رییس شورای روستا است با همان سادگی و خوش قلبی روستایی اش می گوید: همه چیز ازجمله جاده آسفالت ، گاز و تلفن داریم و این ها به برکت انقلاب اسلامی محقق شده است و ما در این سال های زحمات زیادی برای روستا کشیده ایم. صداقت عضو دیگر شورا هم این موضوع را تایید می کند و اعتقاد دارد، نباید کارهایی که انجام شده است، نادیده گرفت برغم آنکه روستا مشکلات زیادی دارد.

رییس شورای روستا تنها مشکل منطقه را آلودگی رودخانه ، " گوهر رود" ، منبع اصلی تامین آب زراعی سیاه اسطلخ  ( جای آبگرفتگی) می داند که سالهاست بخش اعظم فاضلاب شهری به داخل این رودخانه وارد و چون از کنار روستا عبور می کند، در فصل تابستان بوی تعفن آن برای اهالی آزاد دهنده است و از نظر بهداشتی هم مشکل آفرین است. او می افزاید ، این آب برای کشاورزی هم خوب نیست ، اما چاره ای به جز استفاده از آن داریم .

رضا رمضانی از اعضای هیات امنای مسجد محل و  فرمانده بسیج روستا هم به فقر و محرومیت و بیکاری و به تبع آن رشد فرقه گرایی در محل  اشاره دارد و هشدار می دهد که روستا روی خط قرمز حرکت می کند و تعداد زیادی از جوان ها به فرقه های دیگری غیر از شیعه جذب و جلب شده اند و زنگ خطر در این ناحیه به علت محرومیت های متعدد به صدا در آمده است.وی از مسوولان استان و کشور می خواهد به جای وعده دادن ها، چاره ای اساسی بکنند و حداقل های مورد نیاز یک جمعیت 5 هزار نفری را در اختیار مردم این منطقه قرار دهند تا مجبور به مهاجرت به شهر رشت نشوند.  رمضانی ، نبود درمانگاه و مرکز بهداشت برای این روستای پر جمعیت، نداشتن جاده ای مناسب برای رفت و آمد و خطرناک بودن تردد در جاده شلوغ روستا که بدون پیاده رو است، نداشتن آب آشامیدنی سالم ، مشکل فضای ورزشی که روستای فاقد هر گونه سالن ورزشی است، نداشتن یک دفتر پست بانک ، نداشتن ساختمان مستقل برای دهیاری ، بیکاری گسترده که با خود تبعات ناهنجاری از جمله اعتیاد و بعضا فساد را به دنبال داشته و دارد و ... را از جمله مشکلات برشمرد و تصریح کرد: مردم این ناحیه پر جمعیت مستحق این همه محرومیت نیستند.

محمدعلی رفیعی از اهالی این محل ، رییس آتش نشانی شهر رشت و از اعضای هیات امنای مسجد نیز ضمن تایید همه کمبودهایی که مطرح شد، اعلام کرد:  مردم این روستا کشاورز و برنجکار هستند، اما از داشتن اب سالم زراعی برای مزارع خود محرومند. وی افزود: اب بسیار الوده به انواع آلودگی های گوهر رود وارد مزارع منطقه می شود و معلوم  نیست که برنج تولیدی دارای کیفیت و بهداشتی باشد و البته نیاز به آزمایش دارد. وی براساس حرفه خود تصریح کرد: خدای نکرده چنانچه حادثه آتش سوزی در منطقه رخ بدهد، جاده اصلی و کوچه های به شکلی  است که امکان تردد ماشین های آتش نشانی نیست . مضافا براینکه فاصله اولین آتش نشانی به این محل حداقل 15 دقیقه زمان نیاز دارد و امکان خاموش کردن به موقع حریق در مواقع حادثه ممکن نخواهد بود. در داخل این آبادی نیز هیچ امکان

برای اطفا حریق وجود ندارد و باید شهرداری رشت در این خصوص اقدام کند.

شجاع اسماعیلی دهیار خوب این روستا، جوانی مودب و خوش برخورد  ابتدای سخن خود را با تقدیر از استاندار، فرماندار ، بخشدار مرکزی رشت شروع می کند که امکاناتی حداقلی در روستا ایجاد کرده اند.  دهیار هم بر مشکلاتی که اعضای شورای روستا و اعضای هیات امنای مسجد اشاره دارند، مهر تایید می گذارد و می گوید: مردم برای رفت و آمد به شهر رشت به اتوبوس یا خودروهای ون نیاز دارند تا هزینه کمتری بپردازند. وی  از فرسودگی زیر ساخت های موجود گله مند است و اظهار کرد:  شبکه برق و ساختمان مدرسه روستا با قدمت 20 یا 25سال  نیاز به بازسازی اساسی دارد . برای سالن ورزشی نیز زمینی مهیا شده آما برغم گذشت چند سال در آن کاری صورت نگرفته است. خانه بهداشت و خانه عالم بنا به اظهار دهیار در دست ساخت هستند و تا سال آینده به بهره برداری می رسد ، اما به سرعت عمل ساخت و تامین اعتبار نیاز دارد.  اسماعیلی گفت: برغم آنکه بلوار شهدای گمنام رشت ، جاده اصلی روستا را قطع کرده است، اما برای امنیت تردد مردم یک زیر گذر یا روگذر ثابت  آنهم برای این همه جمعیت در نظر گرفته نشده و افراد سالمند نمی توانند از روی پل عابر تردد کنند.  دهیار  خدمات فرمانداری رشت به روستا را احداث سه حلقه چاه در زمین های اهدایی برای آبیاری مزارع ذکر کرد که  این چاهها قادرند یک چهارم زمین های برنجکاری را از نظر آب زراعی تامین کنند. به گفته وی برغم آنکه نمایندگان شهر رشت به روستا آمده اند  ، اما با وجود نامه نگاری های بسیار و پیگیری ها،  امکانات در این روستا اندک است .به گفته دهیار، هم اکنون دهیاری و شورای روستای فاقد ساختمان ملکی است و در یک مکان استیجاری به مسایل مردم رسیدگی می شود.

وی متذکر شد که مسجد محل و شن ریزی کوچه ها توسط همیاری اهالی انجام می شود، اما مردم توان کمک بیش از این را ندارند و چون روستا در دل شهر رشت قرار دارد، باید برای آبادانی آن کاری جهادی صورت گیرد. روستا هم اکنون علاوه بر محرومیت های یاد شده در این گزارش از داشتن یک مرکز فرهنگی ، یک کتابخانه ، دبیرستان،  درمانگاه  محروم است .

از آنجایی که مدیرمسوول نشریه واکنش ، سردبیر و مدیر اجرایی در این نشست حاضر شده بودند، مدیریت نشریه تعهد کرد در آینده به صورت منظم در محل حاضر شده و گزارش های مسلسل وار تا دستیابی به این امکانات برای روستا تهیه و منعکس خواهد کرد. وی هم چنین خواستار آن شد ، 2 نفر از جوان های این منطقه برای آموزش رشته روزنامه نگاری به نشریه بیایند و با فراگیری این حرفه به صورت رایگان، مشکلات محل زندگی شان را به طور مستمر به گوش مسوولان برسانند ، کاری که روستاهای عقب مانده یا عقب نگه داشته شده می توانند انجام دهند./

مدیران بخش های مختلف مرتبط با مشکلات روستا یا ناحیه شهری " سیاه اسطلخ" رشت چنانچه در باره این گزارش نظری ، راهکار، پیشنهاد یا انتقادی  دارند باما تماس بگیرند.