بانک و صنعت، از طرفی در سالهای گذشته، هزینههای مراقبت بهداشت و سلامت شهروندان با سرعت قابل ملاحظهای افزایش یافته است و این موضوع به نوبه خود، فشارهای مضاعفی را برای سازمانهای بیمه سلامت، سیاستگذاران و مردم ایجاد کرده است.
بی تردید، مالیات یکی از تامین کنندگان مهم منابع مالی نظام سلامت کشور محسوب می شود. ارائه و توسعه خدمات بهداشت و درمانی از وظایف حاکمیتی دولتها است و با حساسیت ویژهای به آن نگریسته میشود; چرا که جامعه سالم محور توسعه است و تهدید سلامت جامعه همه ارکان آنرا تحت تاثیر قرار میدهد.
بر اساس یک تقسیم بندی می توانیم مالیات را از دو دیدگاه مورد بررسی قرار دهیم:
دیدگاه اول اثر غیر مستقیمی است که مالیات بر سلامت می گذارد به گونه ای که با افزایش نرخ مالیات بر کالاهای زیان آور همانند سیگار و یا نوشابه های گاز دار قیمت تمام شده این محصولات افزایش یافته و در نتیجه به کاهش مصرف آنها می انجامد. همچنین می توان با الگو قرار دادن کشورهایی نظیر ترکیه که مالیات سنگینی بر بنزین و سوخت های فسیلی که موجب آلودگی هوا می شوند و استفاده از منابع حاصل از مالیات های مذکور و به کارگیری آن در بخش حمل و نقل عمومی در نتیجه موجب کاهش مصرف این سوخت ها و کاستن از آلودگی هوا و در نهایت موجب پایین آمدن شمار مبتلایان به بیماری های قلبی و تنفسی و ... می شود .
از دیدگاهی دیگر می توان به تاثیر مستقیمی که مالیات بر حوزه سلامت دارد اشاره نمود و آن تاثیر، تامین مالی بر طرح های سلامت جامعه که عمدتا هزینه بر بوده و بار مالی سنگینی را بر دولت تحمیل می کنند که می توان به مواردی همچون تامین داروهای بیماری های خاص و نیز کاهش هزینه های پرداختی مردم به بیمارستان ها و همچنین ساختن مراکز بهداشتی و درمانی اشاره نمود.
با توجه به موارد ذکر شده در بالا و تاثیر بسزایی که درآمدهای مالیاتی در تامین سلامت افراد جامعه می گذارند نمایندگان مجلس برای رفع مشکلات بخش بهداشت و درمان و توسعه امکانات و خدمات درمانی در سراسر کشور به موجب ماده 47 طرح الحاق موادی به قانون تنظیم بخش از مقررات مالی دولت طرحی تحت عنوان تحول نظام سلامت را به تصویب رساندند که در نتیجه این طرح تخصیص یک درصد مالیات بر ارزش افزوده به حوزه سلامت می باشد که نقش مهمی را در جهت کاهش فشار بخش سلامت بر روی اقشار مردم و توسعه مراکز و امکانات درمانی را دارد. صددرصد (100%) منابع دریافتی از طریق ردیف یا ردیف هایی که برای این منظور در قوانین بودجه سنواتی پیشبینی میشود، به پیشگیری و پوشش کامل درمان افراد ساکن در روستاها و شهرهای دارای بیست هزار نفر جمعیت و پایینتر و جامعه عشایری (در چهارچوب نظام ارجاع)، اختصاص مییابد و پس از تحقق هدف مذکور نسبت به تأمین تجهیزات بیمارستانی با اولویت بیمارستانهای مناطق توسعه نیافته، مصارف هیأت امنای ارزی و ارتقای سطح بیمه بیماران صعبالعلاج و افراد تحت پوشش نهادهای حمایتی خارج از روستاها و شهرهای بالای بیست هزار نفر جمعیت اقدام شود.
در پایان می توان گفت که سلامتی اساسی ترین نیاز افرادیک جامعه است و حقی است همگانی که مسئولیت آن برعهده دولت است و تامین سلامت افرادجامعه هزینه ای برای دولت بهمراه خواهدداشت.
حال آنکه مالیات بهترین منبع درآمدی است که میتوانند هزینههای دولت را که صرف کالاها و خدمات میشود، را تأمین نمایند و یکی از این موارد هزینه، توسعه خدمات و امکانات درمانی است.
سازمان امور مالیاتی