به گزارش بانک و صنعت ، بسیاری از شرکت‌ها زمان و بودجه زیادی را صرف مدیریت ریسک می‌کنند تا قادر شوند از ریسک مرتبط با کسبوکار و سرمایه‌گذاری خود بکاهند. یک عنصر کلیدی در انجام مدیریت ریسک، ارزیابی ریسک است که شامل تعیین میزان ریسک مرتبط با کسبوکار و سرمایه‌گذاری می‌شود.
ریسک را می‌توان احتمال از دست دادن تمام یا بخشی از اصل سرمایه معنا کرد. انواع مختلف ریسک را می‌توان با محاسبه انحراف معیار بازده‌های تاریخی یا میانگین بازدهی‌های یک سرمایه‌گذاری خاص سنجید. بالا بودن انحراف معیار محاسبه شده نشانگر بالا بودن ریسک آن سرمایه‌گذاری است. بسیاری از شرکت‌ها زمان و بودجه زیادی را صرف مدیریت ریسک می‌کنند تا قادر شوند از ریسک مرتبط با کسبوکار و سرمایه‌گذاری خود بکاهند. یک عنصر کلیدی در انجام مدیریت ریسک، ارزیابی ریسک است که شامل تعیین میزان ریسک مرتبط با کسبوکار و سرمایه‌گذاری می‌شود.
یکی از مهم‌ترین ایدههای بنیادی در زمینه مالی، تبیین ارتباط میان ریسک و بازده است؛ هرچه ریسک متحمل شده از جانب سرمایه‌گذار بیشتر باشد، بازده بالقوه سرمایه‌گذاری او نیز بیشتر می‌شود. در واقع در این ارتباط، سرمایه‌گذاران با قبول ریسک بیشتر، پاداشی به همان میزان دریافت می‌کنند. برای مثال اوراق خزانه اسلامی که در حال حاضر به اختصار "اخزا" نامیده می‌شوند، یکی از امن‌ترین سرمایه‌گذاری‌ها محسوب شده و در واقع با نام اوراق بدون ریسک شناسایی می‌شود. اما چرا سرمایه گذاران انتظار کسب بازده بیشتری از سهام نسبت به اوراق خزانه دارند؟! دلیل این موضوع کاملاً واضح است. سرمایه‌گذاران با قبول سرمایه‌گذاری در شرکت‌هایی که ریسک ورشکستگی بیشتری نسبت به دولت دارند، انتظار کسب بازده و دریافت پاداش بیشتری خواهند داشت.
دو نوع اساسی ریسک عبارتند از:
1- ریسک سیتسماتیک: این نوع ریسک کمابیش بر سهام بسیاری از شرکت‌ها تاثیرگذار است. به عنوان مثال یک رویداد سیاسی می‌تواند روند حرکت سهام بسیاری از شرکت ها را تغییر دهد. از آنجا که این ریسک بر کل بازار اثر دارد گاهی ریسک بازار نیز نامیده می‌شود. باید گفت تقریباً از بین بردن این نوع ریسک غیر ممکن است. عدم اطمینان به شرایط کلی اقتصادی، مانند تولید ناخالص داخلی، نرخ بهره یا تورم را می‌توان از انواع ریسک غیرسیستماتیک دانست.
2- ریسک غیرسیستماتیک: ریسک غیرسیستماتیک آن است که یک سهم خاص یا گروه کوچکی از شرکت‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. از آنجا که این ریسک منحصر به یک شرکت خاص است، گاهی ریسک منحصر به فرد نیز نامیده می‌شود. تنها راه از بین بردن این ریسک انجام تنوع بخشی است. از نمونه‌های ریسک غیر سیستماتیک انتشار اخباری است که صرفاً بر سهام شرکت یا صنعتی خاص تاثیرگذار است؛ مانند اخبار اعتصاب در یک شرکت نفتی.
تنوع بخشی باعث کاهش ریسک
وقتی متوجه بالا بودن ریسک سرمایه‌گذاریتان شدید، می‌توانید از تنوع‌بخشی به منظور کاهش ریسک کمک بگیرید. استفاده از تنوع‌بخشی این امکان را برایتان فراهم می‌کند تا با در کنار هم قرار دادن دارایی‌های متنوع، ریسک کمتری را متحمل شوید. به طور ساده وقتی ما به جای یک دارایی در مجموعه‌ای از دارایی‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنیم، عملکرد منفی بخشی از دارایی های ما ممکن است با عملکرد مثبت بخشی از دارایی های دیگر خنثی شود و بدین صورت سرمایه‌گذاری ما از ریسک کمتری برخوردار شود. همانطور که پیشتر گفته شد با استفاده از تنوع‌بخشی می‌توان ریسک سیستماتیک را به طور کامل حذف کرد. صندوق های سرمایه گذاری به دلیل ماهیت منحصر به فردشان و با توجه به پرتفوی متنوع ای که دارند ریسک سرمایه گذاری را به حداقل رسانده اند.
در آخر می‌توان گفت برای سرمایه‌گذاری در هر زمینه‌ای باید به دو مورد توجه ویژه‌ای شود؛ اول میزان ریسک پذیری خودتان و دوم میزان ریسک موجود در سرمایه‌گذاری احتمالی که انجام می‌دهید. افراد پس از آگاهی دقیق از میزان ریسک پذیری خود می‌بایست به دنبال سرمایه‌گذاری معقولی باشند که با خواسته آن‌ها همسو بوده و با گرایشات آن‌ها در یک جهت باشد. صندوق‌های سرمایه گذاری موجود در بازار سرمایه کشور به طور کلی در سطوح ریسک متفاوت، دسته‌بندی و عرضه شده‌اند. صندوق‌های سرمایه گذاری در سهام نمونه‌ای از صندوق های سرمایه گذاری مناسب افراد با آستانه تحمل ریسک بیشتر است، همچنین صندوق‌های سرمایه گذاری مختلط مخصوص افراد با ریسک پذیری کمتر و یا ریسک متوسط بوده و در نهایت صندوق های سرمایه گذاری با درآمد ثابت که با ریسک و بازدهی کمتر از دو نوع نام برده در فوق، مخصوص سرمایه گذاران ریسک گریز است.
