به گزارش بانک و صنعت؛ استارتاپ‌ها در ابتدای کار خود متکی به خودگردانی هستند، اما برای به نتیجه رساندن ایده خود احتیاج به سرمایه گذار دارند و به دلیل عدم دارایی‌های مشهود یا اعتبار کافی و ناشناخته بودن، برای جذب سرمایه از منابع وام‌دهنده مانند بانک‌ها نمی‌توانند استفاده کنند. نوپاها در این مرحله با استفاده از اندوخته‌های خود، یاری‌گرفتن از خانواده، قرض و خرده درآمدها، ایده خود را جلو می‌برند یا به دنبال سرمایهگذاران ریسک‌پذیر و جسوری می‌گردند که حاضر به حمایت از کسب وکارهای نوپا در زمینه‌های مختلف مدیریت، بازاریابی، حسابداری، فناوری، طراحی محصول، مسائل حقوقی و … باشند.
سرمایه گذاران در این زمینه را می‌توان به چند دسته تقسیم کرد:
سرمایه گذاری مرحله کشت ایده(seed funding):
اولین حامی استارتاپ‌ها سرمایهگذاران مرحله کشت ایده می‌باشند. یک کارآفرین می‌تواند با یک جستجوی محلی یا اینترنتی افراد مختلفی برای سرمایه‌گذاری پیدا کند. در این مرحله سرمایه‌گذار طبق قوانین و فرمت‌های پذیرفته شده در بازار بخشی از سهام شرکت (کسبوکار نوپا) را خریداری می‌کند. شرکت، ارزش گذاری اولیه می‌شود و سپس سرمایه جذب می‌شود.
سرمایه مرحله کشت ایده به معنی دانه گذاری است. یعنی سرمایه‌گذار به کسبوکار کمک می‌کند تا به درآمد اولیه برسد یا اینکه برای سرمایهگذاریهای بعدی آماده شود.
سرمایه گذار فرشته ( Angel investor ) :
سرمایه‌گذاری است که سرمایه یک یا چند شرکت نوپا را فراهم می‌کند. پس از اینکه سرمایه‌گذاری مرحله کشت ایده به نتیجه رسید و یک کسب وکار شکل گرفت، نوبت به مرحله دوم سرمایه‌گذاری می‌رسد. در این مرحله سرمایهگذاران فرشته وارد کسبوکار می‌شوند. میزان سرمایه‌گذاری آنها اغلب به 1 تا 2 میلیون دلار می‌رسد و سرمایه‌ها بیشتر شخصی می‌باشد.
سرمایه گذاری جسورانه یا مخاطره‌پذیر:
منبع سرمایه برای کسب وکارهای نوپا هستند. این نوع سرمایه به تجاری‌سازی طرح‌ها، ایده‌ها و برنامه‌های کسبوکار کمک می‌کند و در خدمت طرح‌ها و ایده‌هایی قرار می‌گیرد که تاکنون در بازار مورد آزمون مشتری قرار نگرفته‌اند. شرکت‌های سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر، دارای مدیران حرفه‌ای هستند که به نمایندگی از افراد بازنشسته، بانک‌ها و شرکت‌های بیمه(در جایگاه‌های سرمایهگذاران صندوق سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر) در طرح‌های جسورانه کارآفرین سرمایه‌گذاری می‌کنند. سرمایهگذاریهای جسورانه بهترین روش تأمین مالی برای استارتاپ‌ها به شمار می‌روند زیرا روش‌های دیگر تأمین مالی عمدتاً در قالب فعالیت‌های دولتی صورت می‌گیرد که بنا به ماهیت خود نمی‌توانند خلاء موجود در تأمین مالی استارتاپ‌ها را پوشش دهند.
شتاب دهنده‌ها:
شتابدهنده استارتاپ‌ها، شرکت‌هایی هستند که روی ایده‌های جدید فناورانه سرمایه‌گذاری می‌کنند. این مجموعه‌ها به صاحبان ایده‌ها کمک می‌کنند تا بتوانند تعریفی صحیح و نمونه اولیه مناسبی از کالا یا خدماتی که قصد نوآوری در آن صنعت را دارند ارائه دهند. همچنین در تعیین هویت مشتری‌های هدف و تامین منابع نظیر سرمایه و نیروی کار به صاحبان ایده‌ها هم کمک می‌کنند. برنامه‌هایی که شتابدهنده‌ها ارائه می‌کنند به طور کلی از لحاظ زمانی محدود هسـتند و در اکثر مواقع این بازه زمانی در حدود 3 ماه است و سعی می‌کنند در این بازه زمانی با فراهم آوردن خدمات آموزشی، سرمایه حداقلی و فراهم کردن محل کار برای صاحبان ایده‌ها به آنها در رسیدن به هدفشان کمک کنند.
هر سرمایه گذار انتظاراتی از شرکت نوپا دارد و صاحبان ایده می‌توانند با بررسی و شناخت آنها، شانس خود برای دریافت کمک هزینه را بیشتر نمایند.
