به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت به نقل از سازمان حفاظت محیط زیست، یکی از آسیب های جدی که در طی چندسال اخیر بر پیکره حیات وحش کشور وارد آمده به واسطه انتقال بیماری های واگیر دامی نظیر طاعون نشخوارکنندگان کوچک(PPR) و تب برفکی(FMD) از دام های اهلی به حیات وحش است که در سال 1396 (و البته نه 1395) تلف شدن تعداد 80 راس قوچ و میش وحشی براثر بیماری(PPR) در پارک ملی صیدوا نتیجه انتقال بیماری مذکور از دام اهلی غیر واکسینه و فاقد مجوز دامپزشکی به علفخواران وحشی بوده است و هیچگونه ابهامی در رابطه با علت تلفات وجود ندارد در نتیجه ،یکی از مهمترین اقدامات برای پیشگیری از شیوع بیماری های واگیر دامی در حیات وحش واکسیناسون به موقع و فراگیر دام های اهلی و بیماریابی در بین آنهاهست که از طریق سازمان دامپزشکی کشور پیگیری می شود.
نکته مهم دیگر مقایسه جابجایی دام اهلی با جابجایی حیوانات وحشی می باشد که این دو مورد قابل قیاس نیست و مقایسه این دو مورد جای تعجب دارد.
در خصوص پلنگ تلف شده شاهرود بر اساس یافته های کالبدگشایی مشخص شد که حیوان مذکور سنی در حدود14 سال و ضعف شدید داشته و در ناحیه دندان عفونت مزمن مشاهده است همچنین در ناحیه دستگاه گوارش زخم های متعددی همراه خونریزی وجود داشته که علت اصلی تلف شدن حیوان محسوب می شود و مسلماً در اثر دوز زیادی دارو تلف نشده است.
در رابطه با بیهوشی گورها مجدد یاوری می شود بیهوشی ، زنده گیری و مقیدسازی گونه های جانوری وحشی در حیات وحش نیاز به روش،ابزار و داروهای خاصی دارند که با آنچه برای دام های اهلی استفاده می گردد تفاوت دارد و بیهوشی گورها براساس پروتکل موجود در کتابImmobilization and Anesthesia Zoo Animal & Wildlife و توسط دامپزشک بخش خصوصی که دوره بیهوشی حیوانات وحشی را در آفریقای جنوبی گذرانده صورت گرفته است و علت تلف شدن یکی از گورها ، احتمال حساسیت به داروی بیهوشی مورد استفاده بوده نه اور دوز داروی بیهوشی!، و این احتمال نیز بر اساس نتایج آزمایشات بعمل آمده، تا کنون اثبات نشده است.
از طرفی حیوانات وحشی باید قبل از جابجایی و انتقال از حالت بیهوشی خارج شوند و علت تلف شدن گورها جعبه ها و شرایط نامناسب هنگام حمل بوده نه به هوش آمدن حیوانات در راه و حرکت!
لازم به توضیح است که شرکت دامپزشکان سازمان در دوره های آموزشی و کنفرانس های بین المللی به منظور آشناشدن با علوم نوین و تجربه دامپزشکان حیات وحش سایر کشورها در زمینه بیهوشی و بیماری های حیات وحش یک ضرورت است ولی خوشبختانه دامپزشکان(نه پزشکان) سازمان تجربه و مهارت برای بیهوشی حیوانات وحشی و شناخت کافی برای شناخت داروهای بیهوشی مورد استفاده در حیات وحش را دارند و پیشتر دوره های آموزشی برای دامپزشکان سازمان با حضور مدرسین بین المللی در خصوص بیماری ها و بیهوشی حیات وحش برگزار شده است.
