گردشگری ـ هر بخشی برای آن که بتواند مسایل خود را در میان مردم به روش صحیح مطرح کرده و موضوعی را دغدغه مردم سازد، نیازمند رسانه است. اما این تأثیرگذاری خود وابسته به شناخت درست و استفاده از زبان لازم است. با توجه به اهمیت گردشگری از نظر درآمدزایی که برای دولت‌ها دارد و از طرف دیگر و مردمی بودن آن از این لحاظ که جابه‌جایی خیل عظیم مردم است که تعیین‌کننده کفه‌های درآمدی است، این پرسش مطرح است که چرا گردشگری آن طور که باید و شاید در رسانه‌ها جای ندارد و به جای صفحات داخلی روزنامه‌ها، در صفحه اول دیده نمی‌شود؟ یا چرا در عناوین خبری صدا و سیما به عنوان رسانه ملی جایی ندارد؟
علی میرمیرانی روزنامه‌نگار در پاسخ به این سئوال که چرا گردشگری در رسانه‌های کشور از عناوین نخست نیست به خبرگزاری CHN گفت: قضیه ریشه‌ای است و مشکل از الفبای مواجه با گردشگری ناشی می‌شود. در حالی که گردشگری صنعت اول جهان امروز است، متأسفانه ما نگاه خیلی کهنه‌ای به آن داریم و به توریست به عنوان مهاجم نگاه می‌کنیم.
وی ادامه داد: نگاهی به کشورهای دیگر بیاندازید که از معدود پتانسیل‌های خود در میراث فرهنگی یا اکوتوریسم چطور بهره‌برداری می‌کنند، در همین همسایگی ما، ترکیه تنها از طریق استانبول چقدر گردشگر جذب می‌کند. کشورهایی مانند مصر، چین و آنها که از نظر گنجینه تاریخی با کشور ما هم‌تراز هستند، چه میزان گردشگر دارند. اینها همه ناشی از نگاه غلط به مقوله است.
این روزنامه‌نگار افزود: همین نگاه غلط باعث شد تا مدت‌ها شیوه مناسبی در برخورد با میراث فرهنگی استفاده نشود چون این تصور بود که هر چه هست یادگار شاهان ظالم است و معلوم نبود که باید تخت جمشید را حفظ کرد یا آن را صاف کرد و گندم کاشت. بعد از سالیان سال که چنین بود، در رودربایستی تصمیم به حفظ آثار گرفته شد. اما همین نگاه متوجه آثار طبیعی هم بود و نتوانستیم طبیعت‌گردی و اکوتوریسم را آن طور که باید توسعه دهیم. تالاب‌ها،جنگل‌ها و بسیاری از مناطق طبیعی یا از بین رفت و یا آسیب دید.
میرمیرانی معتقد است: گردشگری اساساً اتفاق مهمی محسوب نمی‌شود و درک درستی وجود ندارد که این مقوله از نفت مهم‌تر است. کشورهای مختلف از این طریق درآمدشان از درآمد نفتی ما بیشتر است. ما ترجیح داده‌ایم که محل درآمدمان نفت باشد و درآمد توریستی محلی از اِعراب برایمان ندارد. این کار نیاز به فرهنگ‌سازی دارد که اهتمام نورزیده‌ایم، پس به نگاه اول برمی‌گردیم و در به همان پاشنه می‌چرخد. اتفاقات بسیاری در گردشگری جهان می‌افتد و ما سهمی نمی‌بریم و به آمار و ارقام دادن دل‌خوش‌کنک بسنده می‌کنیم.
